تفسیر ابوالجارود: تفاوت میان نسخه‌ها

تفسیر ابوالجارود کتابی منتسب به [[امام محمد باقر(ع)]] و به املای او که به‌صورت مدون باقی نمانده است. روایات تفسیری ابوالجارود از امام محمد باقر(ع) از طریق تفسیر قمی باقی مانده است. ابن ندیم در فهرست خود، برای اولین بار، از وجود چنین کتابی خبر داده است. ابن ندیم این کتاب را در فهرستی که از تفاسیر قرآن ارائه می‌دهد در رتبهٔ اول قرار داده است. برخی بر این اساس این کتاب را اولین تفسیر املاء‌شده توسط یکی از ائمه(ع) به‌‌شمار برده‌اند.  

ابوالجارود زياد بن منذر  همدانی خارفی ثقفی (درگذشته میان ۱۵۰ تا ۱۶۰ق) از اصحاب امام محمد باقر(ع) و راویان [[امام جعفر صادق(ع)]] بود.<ref>النجاشی، ابوالعباس احمد بن علی، رجال النجاشی، تحقیق موسی الشبیری الزنجانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۳۶۵ش، ص۱۷۰.</ref> در اینکه ابوالجارود [[امام سجاد(ع)]] را درک کرده باشد تردید وجود دارد. روایات او از امام سجاد(ع) با واسطۀ فرزند امام، عبدالله، نقل شده است.<ref>بهرامیان، علی، «ابوالجارود»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۹ش، ج۵، ص۲۸۹.</ref> او اهل کوفه و نابینای مادرزاد بود. رویهٔ او در تشیع با گرایشش به [[زیدیه]] تغییر کرد.<ref>النجاشی، رجال النجاشی، ص۱۷۰.</ref> این موضوع موجب شد تا از سوی امام باقر(ع) و امام صادق(ع) مورد نکوهش قرار گیرد.<ref>بهرامیان، «ابوالجارود»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۲۸۹.</ref> او را مؤسس فرقهٔ [[جارودیه]]<ref>برای اطلاع دربارهٔ این فرقه و عقایدشان ن.ک: النوبختی، الحسن بن موسی، فرق الشيعة، تحقیق السید محمدکاظم الموسوی، کربلاء، مجمع الامام الحسین(ع) العلمی لتحقیق تراث اهل البیت(ع)، ۱۴۳۹ق، ص۴۱-۴۲.</ref>، از فرق زیدیه، برشمرده‌اند.<ref>الکشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، تلخیص محمد بن الحسن الطوسی، تصحیح و تعلیق محمدباقر میرداماد الاسترابادی، تحقیق السید مهدی الرجائی، قم، مؤسسة آل البيت(ع) لإحياء التراث‏، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۴۹۵.