automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، ایشان مانند بسیاری از علماء و مراجع دیگر بر این اعتقاد بودند که اهل سنت از عترت جدا شدهاند و شیعیان هم قرآن را کنار گذاشتهاند و از این رو تمام تلاش خود را برای راه اندازی مدرسه و مؤسسات مناسب برای استفاده از قرآن در کنار عترت به کار گرفتند<ref>شمس، سید محمد کاظم، کتاب مؤسس حوزه، انتشارات بوستان کتاب، ص۳۸.</ref> و سعی داشتند تا مفاهیم قرآنی را در فعالیتهای اجتماعی و علمی خود دخیل کنند، اکثر معناهایی که ایشان برای واژههای اجتماعی، فقهی و … میآوردند،<ref>شمس، سید محمد کاظم، کتاب مؤسس حوزه، انتشارات بوستان کتاب، ص۲۰۹.</ref> بر گرفته از قرآن بود که خبر از انس و الفت بسیار زیاد ایشان با قرآن میداد.یکی از توصیههای ایشان از قول آیت الله بهجت این است که ایشان میفرمودند: عامّه عترت را کنار گذاشتهاند و خاصّه، قرآن را، البته معنای این سخن، این است که هر دو طایفه، هر دو را کنار گذاشتهاند، زیرا قرآن و عترت با هم متلازمند و به عقیده بنده اگر کسی یکی را ضایع کند دیگری را هم ضایع کرده است، زیرا این دو با هم اتحاد دارند، چنانکه پیامبر اعظم(ص) فرمودند: اگر کسی به قرآن و عترتم تمسک کند هرگز گمراه نمیشود.<ref>رخشاد، محمد حسین، کتاب در محضر آیت الله بهجت، ناشر مؤسسه فرهنگی سماء، ص۱۱۱.</ref> | آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، ایشان مانند بسیاری از علماء و مراجع دیگر بر این اعتقاد بودند که اهل سنت از عترت جدا شدهاند و شیعیان هم قرآن را کنار گذاشتهاند و از این رو تمام تلاش خود را برای راه اندازی مدرسه و مؤسسات مناسب برای استفاده از قرآن در کنار عترت به کار گرفتند<ref>شمس، سید محمد کاظم، کتاب مؤسس حوزه، انتشارات بوستان کتاب، ص۳۸.</ref> و سعی داشتند تا مفاهیم قرآنی را در فعالیتهای اجتماعی و علمی خود دخیل کنند، اکثر معناهایی که ایشان برای واژههای اجتماعی، فقهی و … میآوردند،<ref>شمس، سید محمد کاظم، کتاب مؤسس حوزه، انتشارات بوستان کتاب، ص۲۰۹.</ref> بر گرفته از قرآن بود که خبر از انس و الفت بسیار زیاد ایشان با قرآن میداد.یکی از توصیههای ایشان از قول آیت الله بهجت این است که ایشان میفرمودند: عامّه عترت را کنار گذاشتهاند و خاصّه، قرآن را، البته معنای این سخن، این است که هر دو طایفه، هر دو را کنار گذاشتهاند، زیرا قرآن و عترت با هم متلازمند و به عقیده بنده اگر کسی یکی را ضایع کند دیگری را هم ضایع کرده است، زیرا این دو با هم اتحاد دارند، چنانکه پیامبر اعظم(ص) فرمودند: اگر کسی به قرآن و عترتم تمسک کند هرگز گمراه نمیشود.<ref>رخشاد، محمد حسین، کتاب در محضر آیت الله بهجت، ناشر مؤسسه فرهنگی سماء، ص۱۱۱.</ref> | ||
امام خمینی با وجود مشغلههایی که داشتند به قرآن اهتمام میورزیدند ایشان مقید بودند روزانه ۳ جز، قرآن بخوانند و در تمام مراحل زندگیِ خود، زمانی را برای قرآن قرار دهند، جلسات تفسیری ایشان اگر چه در حد بالائی از علم بود، اما در اوائل انقلاب از صدا و سیما پخش میشد و هر کسی به اندازه فهم خود از آن بهره میبرد.<ref> | امام خمینی با وجود مشغلههایی که داشتند به قرآن اهتمام میورزیدند ایشان مقید بودند روزانه ۳ جز، قرآن بخوانند و در تمام مراحل زندگیِ خود، زمانی را برای قرآن قرار دهند، جلسات تفسیری ایشان اگر چه در حد بالائی از علم بود، اما در اوائل انقلاب از صدا و سیما پخش میشد و هر کسی به اندازه فهم خود از آن بهره میبرد.<ref>عقيقى بخشايشى، عبدالرحيم، کتاب طبقات المفسرین شیعه، دفتر نشر نوید اسلام، ص۱۰۳۴.</ref> توصیه ایشان پیرامون انس با قرآن این بود که فرزندم با قرآن آشنا شو، اگر چه با قرائت آن، و راهی از آن به سوی محبوب باز کن و تصور نکن که قرائت بدون معرفت اثری ندارد که این وسوسه شیطان است، این کتاب محبوب است و نامه محبوب، محبوب است.<ref>قرآن کتاب هدایت از دیدگاه امام خمینی، ص۱۰۲.</ref> | ||
۳. آیت الله العظمی گلپایگانی، انس عجیبی با قرآن داشتند، این عشق و علاقه به قرآن، از دوران کودکی در دلشان شعلهور بود و برنامه تلاوت قرآن شان برنامهای بود که نَوَد سال به آن پایبند بودند، برنامه قرائت معظمله چنین بود که هر روز صبح حداقل یک جزء از قرآن را تلاوت مینمودند و شب هنگام بعد از نماز عشاء، قرآن تلاوت میکردند و در ماه مبارک رمضان اهتمام وافری به قرائت قرآن داشتند و روی این اهتمام علاوه بر قرائت انفرادی، یک ختم هم با معیت خانواده انجام میدادند. توصیههایی که ایشان داشتند: ۱. میفرمودند قرآن بهترین موعظه است به قصد اینکه از آن درس بگیرید، بخوانید نه فقط برای ثوابش قرائت کنید. در این صورت است که اشک چشمت جاری میشود و ببین به چه مقامی میرسی، ۲. میفرمودند: زکات قرآن به این است که خوانده شود زیرا در قیامت قرآن از ما بازخواست میکند.<ref>لطفی، مهدی، کتاب نوری از ملکوت، ناشر دفتر نشر برگزیده، ص۱۳۰.</ref> | ۳. آیت الله العظمی گلپایگانی، انس عجیبی با قرآن داشتند، این عشق و علاقه به قرآن، از دوران کودکی در دلشان شعلهور بود و برنامه تلاوت قرآن شان برنامهای بود که نَوَد سال به آن پایبند بودند، برنامه قرائت معظمله چنین بود که هر روز صبح حداقل یک جزء از قرآن را تلاوت مینمودند و شب هنگام بعد از نماز عشاء، قرآن تلاوت میکردند و در ماه مبارک رمضان اهتمام وافری به قرائت قرآن داشتند و روی این اهتمام علاوه بر قرائت انفرادی، یک ختم هم با معیت خانواده انجام میدادند. توصیههایی که ایشان داشتند: ۱. میفرمودند قرآن بهترین موعظه است به قصد اینکه از آن درس بگیرید، بخوانید نه فقط برای ثوابش قرائت کنید. در این صورت است که اشک چشمت جاری میشود و ببین به چه مقامی میرسی، ۲. میفرمودند: زکات قرآن به این است که خوانده شود زیرا در قیامت قرآن از ما بازخواست میکند.<ref>لطفی، مهدی، کتاب نوری از ملکوت، ناشر دفتر نشر برگزیده، ص۱۳۰.</ref> | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | |||
* طبقات مفسران شیعه، عبدالرحيم عقيقى بخشايشى. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||