نفس المهموم لظلمنا تسبيح و همّه لنا عبادة: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث شریف: «نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همّه لنا عباده» به چه معنی و مفهوم است؟

نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ، روایتی از [[امام صادق(ع)]] و به این معنا است: «نَفَس شخص اندوهگین به خاطر ظلمی که بر ما رفته، به منزله تسبیح است و اندوه او به خاطر ما عبادت است.»  [[سلسله حدیث|سند حدیث]] به خاطر مجهول بودن برخی از راویان معتبر نیست اما متن و دلالت این روایت با دیگر احادیث در این مضمون همخوانی دارد.

{{عربی بزرگ|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام قَالَ نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ وَ كِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَجِبُ أَنْ يُكْتَبَ هَذَا الْحَدِيثُ بِالذَّهَبِ<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الامالی، بیروت، دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ص۳۳۸، مجلس۴۰، حدیث۳.</ref>|ترجمه=هر کسی به خاطر ستمی که بر ما اهل بیت روا داشته شد، دل‌افگار و دل‌غمین باشد، نفس کشیدنش تسبیح و ذکر به حساب می‌آید؛ هم چنین اندوهش به خاطر ستمی که بر ما روا داشته شد، عبادت است و راز نگه داری از رازهای ما، جهاد در راه خدا است. سپس امام صادق(ع) فرموده است واجب است انسان این روایت را با آب طلا بنویسد.}}

== سندشناسی ==

این روایت اولین بار در أمالی شیخ مفید آمده است. در [[سلسله حدیث|سلسله سند]] این روایت ابن قولویه و پدرش ثقه هستند. .<ref>حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامة الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۳۲.</ref> سعد بن عبدالله نیز ثقه است.<ref>اردبیلی غروی حائری، محمد، جامع الرواه، بی جا، مکتبه المحمدی، بی تا، ج۱، ص۳۵۶.</ref> احمد بن ابی عبدالله برقی نیز ثقه است.<ref>حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الأقوال في معرفة الرجال، مؤسسة نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۶۳.</ref> سلیمان بن سلمه کندی، از اصحاب امام صادق(ع) است.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، رجال الطوسی، قم،  مؤسسة النشر الإسلامي، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ص۲۱۷.</ref> برخی از کتب رجال نوشته‌اند مطلبی که بر حسن حال وی دلالت کند پیدا نکردیم.<ref> مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال(ط الحديثة)، قم، موسسة آل البيت لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۳۱ق، ج۳۳، ص۱۵۶. </ref> برخی نیز وی را مجهول می‌دانند.<ref> جواهری، محمد،  المفيد من معجم رجال الحديث، قم،  مكتبة المحلاتي، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق، ص۲۵۸.</ref>محمد بن سعید بن غزوان از اصحاب [[امام باقر(ع)]]<ref>طوسی، محمد بن الحسن، رجال الطوسی، قم،  مؤسسة النشر الإسلامي، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ص۱۴۵.</ref>و مجهول است.<ref> مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال(رحلي)، بی‌جا، بى‌نا، چاپ اول، بی‌تا، ج۳، ص۱۲۰. جواهری، محمد، المفيد من معجم رجال الحديث، قم،  مكتبة المحلاتي، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق، ص۵۳۱.</ref> عیسی بن ابی منصور از اصحاب امام صادق(ع) می‌باشد و مورد اعتماد است.<ref>موسوی خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، چاپ پنجم، ۱۴۱۳ق، ، ج۱۴، ص۱۹۳.</ref> ابان بن تغلب عظیم المنزله و ثقه است.<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم،  مؤسسة النشر الإسلامي، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۱۰.</ref>

دلالت و متن روایت نیز روان است و با مبانی و منابع دینی همراه و هم صدا است. مشکل خاصی در دلالت آن وجود ندارد. شبیه [[خطبه شعبانیه]] پیامبر(ص) است که فرموده است: نفس کشیدن انسان روزه‌دار تسبیح است. خواب انسان روزه‌دار عبادت است؛ یا روایتی که در مورد گریه بر اهل بیت(ع) آمده است: اگر برای گریه بر اهل بیت(ع) آمادگی نداشتید، خود را به تباکی و گریه بزنید که این کار خود نیز از پاداش زیادی برخوردار است. چون «چشم گریان چشمه فیض خداست» و گریستن بر اهل بیت(ع) بسیار ثواب دارد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۷۹–۲۹۶.</ref> [[امام حسین(ع)]] در منابع معتبر به عنوان «قتیل العبره» یعنی کشته اشک معرفی شده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۷۹.</ref>{{پایان پاسخ}}

  | شناسه =شد

  | تیترها =شد

  | ویرایش =شد

  | لینک‌دهی =شد

  | اولویت =ج

  | کیفیت =ج