پرش به محتوا

غار حرا: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
{{درگاه|واژه‌ها}}
{{درگاه|واژه‌ها}}


غار حِرا، واقع در کوه حرا مشهور به کوه نور در سه کیلومتری مکه، محل اولین نزول آیات قرآن بر پیامبر (ص) است. غار حِرا محل عبادت حضرت محمد(ص) بوده و جبرئیل اولین آیات سوره علق  و ابلاغ نبوت را در آنجا بر او نازل کرده است.
'''غار حِرا'''، واقع در کوه حرا مشهور به کوه نور در سه کیلومتری [[مکه]]، محل اولین نزول آیات قرآن بر [[پیامبر(ص)]] است. غار حِرا محل عبادت حضرت محمد(ص) بوده و جبرئیل اولین آیات سوره علق  و ابلاغ نبوت را در آنجا بر او نازل کرده است.


کوه حرا در شمال شرقی مکه واقع است. حراء امروزه، به‌سبب توسعه شهر مکه، داخل شهر قرار گرفته و ساختمان‌های مسکونی آن را احاطه کرده است. حرا غار کوچکی است که گنجایش یک نفر ایستاده در حال عبادت و دو سه نفر نشسته را دارد.
کوه حرا در شمال شرقی مکه واقع است. حراء امروزه، به‌سبب توسعه شهر مکه، داخل شهر قرار گرفته و ساختمان‌های مسکونی آن را احاطه کرده است. حرا غار کوچکی است که گنجایش یک نفر ایستاده در حال عبادت و دو سه نفر نشسته را دارد.
خط ۲۳: خط ۲۳:
کوه حرا یکی از مکان‌های مقدس مکه و از آثار مذهبی باقی‌مانده از عصر رسالت به‌شمار می‌رود.<ref>جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ص۱۵۸.</ref>
کوه حرا یکی از مکان‌های مقدس مکه و از آثار مذهبی باقی‌مانده از عصر رسالت به‌شمار می‌رود.<ref>جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ص۱۵۸.</ref>


غار حِرا محل عبادت حضرت محمد(ص) بوده و او چندی از ایام سال، به‌ویژه ماه رمضان را در آن بسر می‌برده است. در همین غار بود که نخستین بار بر رسول خدا (ص) وحی نازل شد و پنج آیه آغازین [[سوره علق]] برای او نازل شد. از این جهت، این غار از بهترین و متبرک‌ترین نقاط مکه محسوب می‌شود؛ جایی که مسلمانان آگاه و توانمند برای زیارت بدانجا می‌روند و در آنجا نماز می‌گزارند.<ref>جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ص۱۵۸.</ref> در این غار بود که فرشته وحی جبرئیل بر پیامبر نازل شد و مأموریت نبوت را بر پیامبر ابلاغ کرد.<ref>رستم‌نژاد، مهدی، و جمعی از نویسندگان، مکه و مدینه در آینه آیات قرآن، مؤسسه فرهنگی هنری مشعر، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، ص۹۹.</ref> ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه خود می‌گوید: داستان مجاورت پیامبر اکرم به غار حرا مشهور است و در کتب صحاح آمده که او در هر سال یک ماه در جوار حراء بود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، بیتا، بیجا، ج۷، ص۵۰۵.</ref> برخی گفته‌اند غار حرا مکانی است که حضرت ابراهیم(ع) در آن متولد شد و مرقد حضرت ابراهیم در همین کوه قرار دارد.<ref>بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم، باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۸، ص۲۶۱.</ref>
غار حِرا محل عبادت حضرت محمد(ص) بوده و او چندی از ایام سال، به‌ویژه [[ماه رمضان]] را در آن بسر می‌برده است. در همین غار بود که نخستین بار بر رسول خدا(ص) وحی نازل شد و پنج آیه آغازین [[سوره علق]] برای او نازل شد. از این جهت، این غار از بهترین و متبرک‌ترین نقاط مکه محسوب می‌شود؛ جایی که مسلمانان آگاه و توانمند برای زیارت بدانجا می‌روند و در آنجا نماز می‌گزارند.<ref>جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ص۱۵۸.</ref> در این غار بود که فرشته وحی جبرئیل بر پیامبر نازل شد و مأموریت نبوت را بر پیامبر ابلاغ کرد.<ref>رستم‌نژاد، مهدی، و جمعی از نویسندگان، مکه و مدینه در آینه آیات قرآن، مؤسسه فرهنگی هنری مشعر، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، ص۹۹.</ref> [[ابن ابی الحدید]] در شرح [[نهج‌البلاغه]] خود می‌گوید داستان مجاورت پیامبر اکرم به غار حرا مشهور است و در [[کتب صحاح]] آمده که او در هر سال یک ماه در جوار حراء بود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، بیتا، بیجا، ج۷، ص۵۰۵.</ref> برخی گفته‌اند غار حرا مکانی است که [[حضرت ابراهیم(ع)]] در آن متولد شد و مرقد حضرت ابراهیم در همین کوه قرار دارد.<ref>بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم، باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۸، ص۲۶۱.</ref>


برخی از مفسران بر این باورند که کوه حرا در سرزمین مقدس فاران (پاران) واقع است که بر پایهٔ ''تورات'' در کوه‌های آن سرزمین بر موسی(ع) و برخی دیگر از پیامبران یهود، وحی نازل شده است. از این‌رو، این سرزمین نزد یهودیان مقدس بوده است. به نوشتهٔ یاقوت، فاران یکی از نامهای شهر مکه بوده است. در ''تورات'' نیز روایت شده است هنگامی‌که هاجر و پسرش اسماعیل(ع) از ابراهیم(ع) جدا شدند، در دشت فاران اقامت کردند و در آنجا زمانی‌که از شدت تشنگی، هاجر بیم مرگ اسماعیل را داشت، چشمهٔ آبی پدیدار شد. پیش از بعثت حضرت محمد(ص) این کوه نزد مردم مکه مقدس شمرده می‌شد و اعتکاف و عبادت در آن غار، در میان مردم قریش مرسوم بوده است. حضرت محمد(ص) نیز پیش از بعثت یک ماه در سال به‌ویژه ماه رمضان برای عبادت و عزلت به کوه حرا می‌رفت و در آنجا معتکف می‌شد. در مدتی که محمد(ص) در این غار به عبادت می‌پرداخت، خدیجه(ع)، همسرش برای او آب و غذا می‌برد. محمد(ص) هر مستمندی را که نزدش می‌رفت، اطعام می‌کرد و پس از پایان اعتکاف و پیش از رفتن به خانه به زیارت کعبه می‌شتافت. در همین عزلت‌نشینی‌ها بود که خواب‌های روشن و رؤیاهای صادقی می‌دید که زمینهٔ نازل شدن وحی بر او بود تا آنکه به قول معروف در سال ۴۰ عام‌الفیل در ۲۷ رجب، هنگامی که در غار حرا به عبادت مشغول بود، فرشتهٔ وحی بر وی نازل شد و بشارت رسالت به او داد<ref>جعفری، شیوا، «حرا»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۵۷.</ref>  
برخی از مفسران بر این باورند که کوه حرا در سرزمین مقدس فاران (پاران) واقع است که بر پایهٔ ''تورات'' در کوه‌های آن سرزمین بر موسی(ع) و برخی دیگر از پیامبران یهود، وحی نازل شده است. از این‌رو، این سرزمین نزد یهودیان مقدس بوده است. به نوشتهٔ یاقوت، فاران یکی از نامهای شهر مکه بوده است. در ''تورات'' نیز روایت شده است هنگامی‌که هاجر و پسرش اسماعیل(ع) از ابراهیم(ع) جدا شدند، در دشت فاران اقامت کردند و در آنجا زمانی‌که از شدت تشنگی، هاجر بیم مرگ اسماعیل را داشت، چشمهٔ آبی پدیدار شد. پیش از بعثت حضرت محمد(ص) این کوه نزد مردم مکه مقدس شمرده می‌شد و اعتکاف و عبادت در آن غار، در میان مردم قریش مرسوم بوده است. حضرت محمد(ص) نیز پیش از بعثت یک ماه در سال به‌ویژه ماه رمضان برای عبادت و عزلت به کوه حرا می‌رفت و در آنجا معتکف می‌شد. در مدتی که محمد(ص) در این غار به عبادت می‌پرداخت، [[خدیجه(س)]]، همسرش برای او آب و غذا می‌برد. محمد(ص) هر مستمندی را که نزدش می‌رفت، اطعام می‌کرد و پس از پایان اعتکاف و پیش از رفتن به خانه به زیارت کعبه می‌شتافت. در همین عزلت‌نشینی‌ها بود که خواب‌های روشن و رؤیاهای صادقی می‌دید که زمینهٔ نازل شدن وحی بر او بود تا آنکه به قول معروف در سال ۴۰ عام‌الفیل در ۲۷ رجب، هنگامی که در غار حرا به عبادت مشغول بود، فرشتهٔ وحی بر وی نازل شد و بشارت رسالت به او داد<ref>جعفری، شیوا، «حرا»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۵۷.</ref>  


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
۱۵٬۲۵۷

ویرایش