automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
«طور» در لغت به معنی «کوه» است، ولی با توجه به این که این کلمه در ده آیه از قرآن مجید مطرح شده که در نه مورد سخن از «طور سینا» همان کوهی که در آنجا وحی بر موسی نازل میشد به میان آمده است. آیه یک طور.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، برگزیده تفسیر نمونه، ج۴، ص۵۵۶.</ref> طور، در لغت به کوه گفته میشود؛ اما وقتی با «الف» و «لام» معرفه ذکر میشود، مقصود کوه خاصی است. «طور سینا» اسم کوهی است که حضرت موسی ع با خدا در آن مناجات میکرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، اکبر، و برخی از محققان مرکز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، ج۱۹، ص۲۳۲.</ref> | «طور» در لغت به معنی «کوه» است، ولی با توجه به این که این کلمه در ده آیه از قرآن مجید مطرح شده که در نه مورد سخن از «طور سینا» همان کوهی که در آنجا وحی بر موسی نازل میشد به میان آمده است. آیه یک طور.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، برگزیده تفسیر نمونه، ج۴، ص۵۵۶.</ref> طور، در لغت به کوه گفته میشود؛ اما وقتی با «الف» و «لام» معرفه ذکر میشود، مقصود کوه خاصی است. «طور سینا» اسم کوهی است که حضرت موسی ع با خدا در آن مناجات میکرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، اکبر، و برخی از محققان مرکز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، ج۱۹، ص۲۳۲.</ref> | ||
اسم خاص کوهی در سرزمین سینا است!<ref>خرمدل، مصطفی، تفسیر نور، تهران، احسان، ۱۳۸۴، ص۱۱۱۴.</ref> طور در لغت سریانی بمعنی جبل است.<ref>کاشانی، فتحالله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ج۹، ص۴۹.</ref> سینا به گفته جفری در | اسم خاص کوهی در سرزمین سینا است!<ref>خرمدل، مصطفی، تفسیر نور، تهران، احسان، ۱۳۸۴، ص۱۱۱۴.</ref> طور در لغت سریانی بمعنی جبل است.<ref>کاشانی، فتحالله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ج۹، ص۴۹.</ref> سینا به گفته [[آرتور جفری]] (درگذشت ۱۹۵۹م) در [[کتاب واژههای دخیل در قرآن مجید|واژههای دخیل در قرآن مجید]] اصلا سریانی است. طور یعنی کوه و طور سینا یعنی کوه سینا و آن کوهی است که موسی در آنجا با خداوند مناجات کرد. [[محیی الدین درویش]] مینویسد سینا شبه جزیره ای است از شمال محدود به دریای مدیترانه، از غرب به کانال سوئز و خلیج سوئز، از شرق به فلسطین و خلیج عقبه و از جنوب به رأس محمد در دریای سرخ. و سینا کوهی است واقع در جنوب شبه جزیره سینا. امروز این کوه جبل موسی نامیده میشود.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، قرآن شناخت، تهران، ۱۳۷۹، طرح نو، ص۲۱۰.</ref> | ||
در تعیین محل کوه سینا، که راهبان آن را (حوریب) مینامند؛ میان دانشمندان اختلاف است: بعضی پنداشتهاند (حوریب) نام سلسله جبال و سینا نام قلهای از آن سلسله است. به عقیده بعضی، کوه موسی در میان سلسله طور سینا واقع و در کمر آن قله سینا یا حوریب، که عرب آن را (رأس الصفصافه) مینامند قرار دارد و این قله، از شمال مشرِف به سهل الراحه است و بنیاسرائیل در سهل الراحه اردو، میزدهاند. بعضی دیگر؛ کوه سینا را بر قلهٔ جنوبی تطبیق میکنند و در مجاورت این قله نیز جلگه وسیعی، که بتواند اردوگاه اسرائیلیان باشد؛ وجود دارد. (دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید، ص ۳۲۱). اما در مورد شبه جزیره سینا، که کوه مورد بحث، در آن واقع شده است؛ محییالدین درویش مینویسد: سینا، شبه جزیره است؛ محدود از شمال، به دریای مدیترانه، از غرب به کانال سوئز و خلیج سوئز، از شرق به فلسطین و خلیج عقبه و از جنوب، منتهی است به رأس محمد و دریای سرخ؛ و سینا کوهی است واقع بر جنوب شبه جزیره سینا.<ref>مُهری، محمد جواد. احسن القصص. انتشارات آیین دانش. 1391. ص260.</ref> | در تعیین محل کوه سینا، که راهبان آن را (حوریب) مینامند؛ میان دانشمندان اختلاف است: بعضی پنداشتهاند (حوریب) نام سلسله جبال و سینا نام قلهای از آن سلسله است. به عقیده بعضی، کوه موسی در میان سلسله طور سینا واقع و در کمر آن قله سینا یا حوریب، که عرب آن را (رأس الصفصافه) مینامند قرار دارد و این قله، از شمال مشرِف به سهل الراحه است و بنیاسرائیل در سهل الراحه اردو، میزدهاند. بعضی دیگر؛ کوه سینا را بر قلهٔ جنوبی تطبیق میکنند و در مجاورت این قله نیز جلگه وسیعی، که بتواند اردوگاه اسرائیلیان باشد؛ وجود دارد. (دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید، ص ۳۲۱). اما در مورد شبه جزیره سینا، که کوه مورد بحث، در آن واقع شده است؛ محییالدین درویش مینویسد: سینا، شبه جزیره است؛ محدود از شمال، به دریای مدیترانه، از غرب به کانال سوئز و خلیج سوئز، از شرق به فلسطین و خلیج عقبه و از جنوب، منتهی است به رأس محمد و دریای سرخ؛ و سینا کوهی است واقع بر جنوب شبه جزیره سینا.<ref>مُهری، محمد جواد. احسن القصص. انتشارات آیین دانش. 1391. ص260.</ref> |