۸٬۳۳۳
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
قوارع القرآن را توضیح دهید؟ | قوارع القرآن را توضیح دهید؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابیعمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سورهها و آیات]] | |||
{{ | {{پاسخ}}[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابیعمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سورهها و آیات]] | ||
{{درگاه|واژهها}} | |||
'''قَوارِع''' به معنی کوبندگان شامل دو سوره [[معوذتین|معوذتَین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره بقره: آیه۲۸۵ و ۲۸۶.</ref> میشود.<ref>سیوطی، جلالالدین، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه: سیدمهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref> قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. به تازیانه «مِقَرعَه» و به قیامت به جهت گرفتاریهایش که جهان و مردم را میکوبد، «قارعهَ» میگویند.<ref>ابنمنظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ماده قرع.</ref> | '''قَوارِع''' به معنی کوبندگان شامل دو سوره [[معوذتین|معوذتَین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره بقره: آیه۲۸۵ و ۲۸۶.</ref> میشود.<ref>سیوطی، جلالالدین، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه: سیدمهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref> قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. به تازیانه «مِقَرعَه» و به قیامت به جهت گرفتاریهایش که جهان و مردم را میکوبد، «قارعهَ» میگویند.<ref>ابنمنظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ماده قرع.</ref> | ||