شفاعت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوال}}

معنای شفاعت چیست و شفاعت کنندگان چه کسانی هستند.

{{پایان سوال}}

'''شفاعت''' به معنای واسطه شدن شخص دارای رتبه و جایگاه برای تعالی شخص نیازمند «شفاعت رهبری» یا غفران «شفاعت مغفرت» است. شفاعت به معنای ایجاد جرئت برای ارتکاب گناه نیست، بلکه شخص باید دارای مراتبی از کمالات باشد تا بتواند مورد شفاعت قرار بگیرد. در واقع همراهی شخص نیازمند با شفیع در این جهت است که فرد به تنهایی توانایی تعالی را ندارد و نیازمند نیروی شفیع است. بر اساس آیات و روایات [[پیامبر(ص)]]، [[انبیاء]]، [[اهل بیت(ع)]]، مؤمنین، اطفال، علما، [[قرآن]] و [[ملائکه]] از جمله شفیعان هستند. [[شرک به خدا]]، دشمنی پیامبر و اهل بیت(ع)، خدعه و نیرنگ، سبک شمردن [[نماز]] موانع شفاعت شمرده شده‌اند.

شفاعتی که از طرف خداوند است، همان [[مغفرت]] است، و شفاعت دیگران تعارضی با مغفرت الهی ندارد، چرا که خداوند است که این اجازه را به شفیعان داده است تا هم پاداشی به مقربین باشد و هم به بندگان.

== معنای لغوی و اصطلاحی ==