۸٬۳۲۰
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
تسبیح خداوند و حقیقت آن چیست؟{{پایان سوال}} | تسبیح خداوند و حقیقت آن چیست؟ | ||
{{پاسخ}}'''تسبیح خداوند''' به معنای دور بودن او از هرگونه عیب و نقص است. [[خداوند]] در آیات متعددی، بندگانش را به تسبیح خود فرا میخواند. مفسران، مصادیق مختلفی برای تسبیح خداوند، ذکر کردهاند: ذکرهای خاص و نامهای خداوند، نماز، حمد و ستایش خداوند به صورت زبانی و قلبی و همچنین باور و ایمان قلبی به تنزیه خداوند. | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | |||
{{درگاه|واژهها}} | |||
'''تسبیح خداوند''' به معنای دور بودن او از هرگونه عیب و نقص است. [[خداوند]] در آیات متعددی، بندگانش را به تسبیح خود فرا میخواند. مفسران، مصادیق مختلفی برای تسبیح خداوند، ذکر کردهاند: ذکرهای خاص و نامهای خداوند، نماز، حمد و ستایش خداوند به صورت زبانی و قلبی و همچنین باور و ایمان قلبی به تنزیه خداوند. | |||
براساس آیات قرآن، همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند. مفسران در معنای تسبیح همه موجودات عالم، اختلاف دارند؛ برخی عالمان مسلمان، از جمله [[ملاصدرا]] فیلسوف بزرگ اسلامی، معتقدند همه اشیاء و موجودات عالم، به اندازه رتبه خودشان، سهمی از شعور و علم داشته و به ذکر و تسبیح مشغول هستند. در مقابل عدهای این تسبیح را تکوینی دانسته و برای همه موجودات، شعور قائل نیستند. | براساس آیات قرآن، همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند. مفسران در معنای تسبیح همه موجودات عالم، اختلاف دارند؛ برخی عالمان مسلمان، از جمله [[ملاصدرا]] فیلسوف بزرگ اسلامی، معتقدند همه اشیاء و موجودات عالم، به اندازه رتبه خودشان، سهمی از شعور و علم داشته و به ذکر و تسبیح مشغول هستند. در مقابل عدهای این تسبیح را تکوینی دانسته و برای همه موجودات، شعور قائل نیستند. |