حضرت ابراهیم(ع) در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

نام او ۶۹ بار در [[قرآن مجید]] ذکر شده، و در ۲۵ سوره، سخن از وی به میان آمده است. قرآن از حضرت ابراهیم به عنوان امام برای مردم نام برده و به نبوتش تصریح کرده است. سرد شدن آتش و زنده شدن پرنده‌ها از معجزات اوست. طبق آیات قرآن ابراهیم(ع) مورد امتحانات الهی قرار گرفت که از آن جمله فرمان الهی برای ذبح فرزنش بود. یکی از رویدادهای مهم زندگی او، تجدید بنای ساختمان کعبه است که به همراه حضرت اسماعیل(ع) انجام داد. دعاهای حضرت ابراهیم در قرآن بارها ذکر شده است که درخواست آمرزش برای خود، پدر (عمو)، مؤمنان، قرار گرفتن از صالحان، درخواست فرزند صالح و علم و حکمت از مضامین دعاهای اوست.

حضرت ابراهیم در زمان [[نمرود]] متولد شد و در [[بابِل]] اقامت داشت. نام پدر او فقط یک بار، در آیۀ ۷۴ [[سوره انعام]]، آمده است که [[آزر]] نام دارد. در این که آیا آزر نام پدر ابراهیم است یا عمویش یا جد مادری‌اش یا آن که مراد رئیس و بزرگ فامیل است، اختلاف نظر وجود دارد. جمعی از مفسران اهل سنّت، همچون مقاتل بن حیان و ابی اسحاق و ضحاک و کلبی، آزر را پدر واقعی او دانسته‌اند؛ اما تمام مفسران و دانشمندان شیعه عقیده دارند که آزر، پدر ابراهیم نبوده بلکه عموی آن حضرت یا جد مادری وی بوده است.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۷۲۳۱</ref>

محل دفن حضرت ابراهیم(ع) در سرزمین [[فلسطین]] است.<ref>تاریخ انبیاء، قصص قرآن از آدم تا خاتم النبیین، سید هاشم رسولی محلاتی، ص۱۶۵</ref>

</ref> [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌نویسند: مراد از کلمات در آیه قضایایی است که ابراهیم با آنها آزمایش شد و عهدهایی است الهی، که خداوند وفای بدانها را از او خواسته بود، مانند برخورد با ستاره پرستان، شکستن بتها، انداختن در آتش، هجرت به سرزمین مکه، قربانی کردن فرزند و … و اگر از این امتحانات در آیه نامی نبرده است برای این است که غرضی در ذکر آنها نداشته است.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه المبزان، انتشارات دفتر اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.</ref>

* '''ذبح فرزند:''' فرمان الهی مبنی بر ذبح فرزند، از بزرگترین آزمایش‌هایی که ابراهیم(ع) از سربلند بیرون آمد. حضرت ابراهیم در خواب می‌بیند که فرزند خود را ذبح می‌کند و این خواب را الهامی از سوی خدا می‌پندارد و نظر پسر خود را می‌خواهد. پسرش از امر الهی اطاعت می‌کند و پدرش را به این کار فرامی‌خواند. اما آن زمان که ابراهیم فرزند خود را بر زمین می‌گذارد و قصد ذبحش را دارد، از جانب خداوند ندا می‌آید که تو خوابت را محقق کردی و فرمان الهی را اطاعت کردی. این اتفاق در قرآن به نام «الْبَلَاءُ الْمُبِينُ» آزمایش روشن نام برده شده است و امتحانی بزرگ بود که ابراهیم و فرزندش از آن پیروز درآمدند.<ref>سوره صافات آیات ۱۰۱ تا ۱۰۸</ref>

==نبوت و امامت==

</ref>