۸٬۴۹۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|زن و خانواده}}'''حضرت مریم(س)''' تنها زنی که [[قرآن]] از او نام برده و او را الگو برای همه مؤمنان معرفی کرده است. حضرت مريم(س) براساس آیات قرآن دارای مقاماتى چون برگزیده شدن از طرف خداوند، صدیقه (بسیار راستگو)، دارای طهارت و پاکدامنی و همسخنِ با فرشتگان برشمردهاند. برخی عالمان مسلمان به نبوت حضرت مریم(س) معتقد بودند. | {{درگاه|زن و خانواده}} | ||
'''حضرت مریم(س)''' تنها زنی که [[قرآن]] از او نام برده و او را الگو برای همه مؤمنان معرفی کرده است. حضرت مريم(س) براساس آیات قرآن دارای مقاماتى چون برگزیده شدن از طرف خداوند، صدیقه (بسیار راستگو)، دارای طهارت و پاکدامنی و همسخنِ با فرشتگان برشمردهاند. برخی عالمان مسلمان به نبوت حضرت مریم(س) معتقد بودند. | |||
مریم(س)، بنابر نذر مادرش، برای خدمت و عبادت خداوند به معبد [[بیتالمقدس]] برده شد. کاهنان معبد برای سرپرستی مریم(ع) دچار اختلاف شدند. آنان برای فیصلهٔ اختلاف قرعه زدند و قرعه به نام [[زکریا(ع)]] افتاد و او سرپرست مریم(س) شد. حضرت مریم(س) در قسمت شرقی بیتالمقدس به عبادت میپرداخت. مریم(س) نزد مردم به پرهیزگاری مشهور بود. براساس آیات قرآن، زکریا(ع) غذاهایی نزد مریم میدید و از فرستندهٔ این غذاها از او سؤال میکرد. مریم(س) در پاسخ آنها را فرستادهشده از سوی خدا بر میشمرد. | مریم(س)، بنابر نذر مادرش، برای خدمت و عبادت خداوند به معبد [[بیتالمقدس]] برده شد. کاهنان معبد برای سرپرستی مریم(ع) دچار اختلاف شدند. آنان برای فیصلهٔ اختلاف قرعه زدند و قرعه به نام [[زکریا(ع)]] افتاد و او سرپرست مریم(س) شد. حضرت مریم(س) در قسمت شرقی بیتالمقدس به عبادت میپرداخت. مریم(س) نزد مردم به پرهیزگاری مشهور بود. براساس آیات قرآن، زکریا(ع) غذاهایی نزد مریم میدید و از فرستندهٔ این غذاها از او سؤال میکرد. مریم(س) در پاسخ آنها را فرستادهشده از سوی خدا بر میشمرد. | ||
خط ۱۲: | خط ۱۳: | ||
== جایگاه == | == جایگاه == | ||
{{نوشتار اصلی|الگو بودن حضرت مریم(س)|زنان اسوه در قرآن}} | {{نوشتار اصلی|الگو بودن حضرت مریم(س)|زنان اسوه در قرآن}} | ||
قرآن مریم(س) را الگویی برای همهٔ مؤمنان معرفی کرده است:{{قرآن||ترجمه=و خداوند برای مؤمنان به ... مریم دختر عمران مَثَل زده که دامان خود را پاک نگه داشت.|سوره=|آیه= | قرآن مریم(س) را الگویی برای همهٔ مؤمنان معرفی کرده است:{{قرآن||ترجمه=و خداوند برای مؤمنان به ... مریم دختر عمران مَثَل زده که دامان خود را پاک نگه داشت.|سوره=تحریم|آیه=۱۱-۱۲}} در آیهٔ ۴۲ سورهٔ آلعمران براى حضرت مريم(س) مقاماتى مانند برگزیدگی و طهارت برشمرده است: | ||
{{قرآن بزرگ|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه=(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است|سوره=آلعمران|آیه=۴۲}} | |||
در قرآن، نام هیچ زنی جز مریم(س) برده نشده است. براساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم(س) سخن میگفتند.<ref>سورهٔ آلعمران، آیات ۴۲-۴۳.</ref> در دو آیه، خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم(س) تصریح کرده است.<ref>سورهٔ تحریم، آیهٔ ۱۲؛ نیز: سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۹۱.</ref> همچنین، او را صدیقه<ref>سورهٔ مائده، آیهٔ ۷۵.</ref>، به معنای بسیار راستگو، معرفی میکند.<ref>حضرت مریم(س) نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر، ۱۳۷۷، شمارهٔ ۲۲.</ref> خداوند در قرآن به مریم(س) دستور عبادت میدهد<ref>سورهٔ آلعمران، آیهٔ ۴۳.</ref> و او را از قانتین میشمارد.<ref>سورهٔ تحریم، آیهٔ ۱۲.</ref> مفسران قانتین را به کسانی که پیوسته در حال طاعت خدا هستند معنا کردهاند.<ref>تفسير احسن الحديث، علیاکبر قرشی، ج ۱۱، ص ۲۴۵.</ref> | |||
محمد بن احمد قرطبی، مفسر قرن هفتم قمری،<ref>قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج ۴، ص ۸۳.</ref> و تقیالدین سُبْکی، از فقیهان و محدثان اهلسنت در قرن هشتم قمری،<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> به نبوت [[حضرت مریم|حضرت مریم(س)]] معتقد بودند؛ زیرا خداوند به واسطهٔ [[فرشته]]، مانند دیگر پیامبران، به او وحی کرده است. آنها صفات برجستهٔ مریم(ع) در آیهٔ ۴۲ سورهٔ آلعمران را جزء دلایل نبوت او قلمداد کردهاند.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> در متون عرفانی، مریم(س) از اولیاء الله و دارای مقام ولایت خاصّه برشمرده شده است.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم(س) در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی و زینب رضاپور، مجلهٔ علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شمارهٔ دوازدهم، ۱۳۸۹.</ref> | محمد بن احمد قرطبی، مفسر قرن هفتم قمری،<ref>قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج ۴، ص ۸۳.</ref> و تقیالدین سُبْکی، از فقیهان و محدثان اهلسنت در قرن هشتم قمری،<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> به نبوت [[حضرت مریم|حضرت مریم(س)]] معتقد بودند؛ زیرا خداوند به واسطهٔ [[فرشته]]، مانند دیگر پیامبران، به او وحی کرده است. آنها صفات برجستهٔ مریم(ع) در آیهٔ ۴۲ سورهٔ آلعمران را جزء دلایل نبوت او قلمداد کردهاند.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> در متون عرفانی، مریم(س) از اولیاء الله و دارای مقام ولایت خاصّه برشمرده شده است.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم(س) در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی و زینب رضاپور، مجلهٔ علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شمارهٔ دوازدهم، ۱۳۸۹.</ref> |
ویرایش