trustworthy
۲٬۵۶۶
ویرایش
برخاستن هنگام شنیدن نام امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح ارقام
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
مرحوم خوئی از مراجع تقلید در پاسخ این سوال که آیا در خصوص دست گذاشتن بر سر و بلند شدن هنگام ذکر [[قائم(ع)]] روايتی وجود دارد؟ می‌نویسد در این باره روایتی پیدا نکردیم جز اینکه آمده است وقتی دعبل خزاعي نزد [[امام رضا(ع)]] شعر مفصلي درباره [[امامان معصوم(ع)]] خواند و یادی از حضرت مهدی(ع) کرد؛ امام دستش را بر سرش گذاشت و با تواضع بلند شد و برای فرجش دعا کرد.<ref>خوئی، ابو القاسم، صراط النجاة(تعليق الميرزا التبريزي)، دفتر نشر برگزیده، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۶۵</ref> | مرحوم خوئی از مراجع تقلید در پاسخ این سوال که آیا در خصوص دست گذاشتن بر سر و بلند شدن هنگام ذکر [[قائم(ع)]] روايتی وجود دارد؟ می‌نویسد در این باره روایتی پیدا نکردیم جز اینکه آمده است وقتی دعبل خزاعي نزد [[امام رضا(ع)]] شعر مفصلي درباره [[امامان معصوم(ع)]] خواند{{یادداشت|این شعر به قصیده «مدارس آیات» یا قصیده «تائیه»، معروف است که دعبل خزاعی در فضایل و مصیبت‌های اهل بیت(ع) سرود و آن را به امام رضا(ع) تقدیم نمود. این قصیده مشهورترین و بلندترین شعر دعبل خزاعى است که هم از نظر صنایع لفظى و ادبى و هم از نظر محتواى غنى و عالمانه در نهایت زیبایى و قوت است. برخی این قصیده را ۱۳۰ بیت دانسته‌اند<ref>چوبین، حسین، دعبل شاعر امام رضا (ع)، ناشر: مرکز انتشارات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، ۱۳۷۷شف ص۲۳۱</ref>}} و یادی از حضرت مهدی(ع) کرد؛ امام دستش را بر سرش گذاشت و با تواضع بلند شد و برای فرجش دعا کرد.<ref>خوئی، ابو القاسم، صراط النجاة(تعليق الميرزا التبريزي)، دفتر نشر برگزیده، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۶۵</ref> | ||
علامه امینی در الغدیر آورده است وقتي دعبل خزاعي در حضور امام رضا(ع) شعر مفصلي درباره امامان معصوم(ع) خواند و در باره قیام امام عصر(ع) این بیت را خواند: | علامه امینی در الغدیر آورده است وقتي دعبل خزاعي در حضور امام رضا(ع) شعر مفصلي درباره امامان معصوم(ع) خواند و در باره قیام امام عصر(ع) این بیت را خواند: | ||