برخاستن هنگام شنیدن نام امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از مرحوم خوئی سوال شده است که آیا در خصوص دست گذاشتن بر سر و بلند شدن هنگام ذکر [[قائم(ع)]]  روايتی وجود دارد؟ و ی در پاسخ نوشته است که در این باره روایتی پیدا نکردیم جز اینکه آمده است وقتی دعبل خزاعي نزد [[امام رضا(ع)]] شعر مفصلي درباره [[امامان معصوم(ع)]] خواند و یادی از امام زمان(ع) کردند؛ امام دستش را بر سرش گذاشت و با تواضع بلند شد و برای فرجش دعا کرد.<ref>خوئی، ابو القاسم، صراط النجاة(تعليق الميرزا التبريزي)، دفتر نشر برگزیده، چاپ اول، 1416ق، ج1، ص465</ref>

علامه امینی در الغدیر آورده است وقتي دعبل خزاعي در جلسه هاي كه امام رضا(ع) حضور داشتند شعر مفصلي درباره امامان معصوم(ع) خواند تا اينكه به وجود مقدس امام عصر(ع) رسيده و گفت:

در اين هنگام امام رضا(ع) به شدت گريست. سپس سرش را بلند کرد و به دعبل فرمود: {{نقل قول|اي دعبل خزاعي شعري كه درباره امام غائب بيان كردي چيزيست كه روح القدس به زبان تو انداخته است.}} سپس دست بر سر خود گذاشته و با تواضع بلند شد و براي فرج حضرت حجت(عل) دعا كرد.<ref>علامه اميني، الغدير، بيروت، دارالكتاب العربي، چاپ چهارم، سال ۱۳۹۷ق، ج۲، ص۳۶۱.</ref>

  | شاخه اصلی = حدیث

| شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث

| شاخه فرعی۲ = دلالت حدیث