۱۱٬۹۱۳
ویرایش
تعجب از خوشحالی با علم به مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایتی از [[امام رضا(ع)]] در ذیل آیه {{قرآن|وَ کانَ تَحْتَهُ کنْزٌ لَهُما|ترجمه=و زیر آن گنجی برای آن دو نهفته بود|سوره=کهف|آیه=۸۲}} نقل شده است: | |||
{{عربی بزرگ| | {{عربی بزرگ| | ||
|ترجمه= امام رضا(ع): در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی می‌کند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش می‌بیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمره‌ای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref>}} | |ترجمه= امام رضا(ع): در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی می‌کند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش می‌بیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمره‌ای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref>}} | ||
سند روایت اتصال دارد و مسند است، سلسله راویان به گونه‌ای است که می‌توانند از یکدیگر روایت داشته باشند.<ref>خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، بی‌جا، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۷۴؛ ج۱۱، ص۲۶۰؛ ج۱۸، ص۲۵۸.</ref> | سند روایت این روایت را متصل اتصال دارد و مسند است، سلسله راویان به گونه‌ای است که می‌توانند از یکدیگر روایت داشته باشند.<ref>خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، بی‌جا، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۷۴؛ ج۱۱، ص۲۶۰؛ ج۱۸، ص۲۵۸.</ref> | ||
اندوه و شادی دایر مدار طرز تفکر انسان در مسئله سعادت و شقاوت است و روش قرآن در این مسئله با روش مادیین متفاوت است. قرآن سعادت و شقاوت حقیقی را ملاک قرار داده و مطابق با آن با پیروان خود سخن گفته است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، قم، انتشارات اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۸ش.</ref> اما در [[تفکر مادی]]، اسباب خوشی و سعادت، مادیات دنیایی در نظر گرفته می‌شود. در حالی که در [[تفکر قرآنی]] این نوع نگاه انسان را دچار انحراف از راه می‌کند.<ref>سوره معارج، آیه ۴۲.</ref> | اندوه و شادی دایر مدار طرز تفکر انسان در مسئله سعادت و شقاوت است و روش قرآن در این مسئله با روش مادیین متفاوت است. قرآن سعادت و شقاوت حقیقی را ملاک قرار داده و مطابق با آن با پیروان خود سخن گفته است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، قم، انتشارات اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۸ش.</ref> اما در [[تفکر مادی]]، اسباب خوشی و سعادت، مادیات دنیایی در نظر گرفته می‌شود. در حالی که در [[تفکر قرآنی]] این نوع نگاه انسان را دچار انحراف از راه می‌کند.<ref>سوره معارج، آیه ۴۲.</ref> | ||