اقدامات ابوبکر در زمان خلافت: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان خلیفه اول کارهای زیادی مخالف [[اسلام]] صورت گرفت، که اکثر آن‌ها از سوی خود خلیفه انجام گرفت. برخی از آنها عبارت‌اند از:

یکی از اعمال خلاف اسلام ابوبکر پس از رحلت پیامبر(ص)، حضور در سقیفه بنی‌ساعده برای تعیین جانشینی و غصب خلافت دانسته شده است. انصار که در سقیفه بنی‌ساعده برای انتخاب جانشین گرد هم آمدند تا با سعد بن عباده بیعت کنند، ابوبکر پس از اطلاع به همراه عمر بن خطاب و ابوعبیده جراح، به سقیفه رفت.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ترجمه ایتی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ نهم،۱۳۸۲ش، ج۱، ص۵۲۳؛ ابن قتیبه، الامامه و السیاسه، قم، منشورات شریف رضی،ج۱، ص۵.</ref> امام علی(ع) در این زمان مشغول غسل و کفن پیامبر(ص) بود. انصار گفتند: یک امیر از ما و یک امیر از شما. ابوبکر در پاسخ گفت: امیران از ما باشند و وزیران از شما! آنگاه ابوبکر گفت: من یکی از این دو؛ عمر و ابو عبیده را برای شما می‌پسندم. در این هنگام عمر از جا برخاست و گفت: چه کسی راضی می‌شود کسی را که پیامبر مقدم داشته را نادیده بگیرم. عمر با ابوبکر بیعت کرد و برخی مردم نیز بیعت کردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۲ش، ج۴، ص۱۳۲۸؛ ابن الاثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۳۲۵.</ref>

غصب خلافت و جانشینی [[امام علی(ع)]] اولین اقدام خلاف [[اسلام]] و گفتار [[پیامبر(ص)]] قلمداد شده است. پیامبر(ص) در موارد بسیاری علی(ع) را به عنوان جانشین بعد از خود معرفی نمود.<ref>رک: علامه شرف الدین موسوی، المراجعات، ترجمه مروّج خراسانی، قم، بنیاد معارف اسلامی، چاپ هفتم، ۱۳۸۳ش، ص۱۲۵-۲۵۰.</ref> امیرمؤمنان(ع) و [[حضرت فاطمه زهرا (س)|فاطمه زهرا(س)]] تلاش‌های زیادی برای بازگرداندن امر [[خلافت]] از [[ابوبکر]] و بیعت با امام علی(ع) کردند؛ اما تلاش آنان ثمری نبخشید.

این عده کسانی بودند که چون در منصب جانشینی ابوبکر نسبت به پیامبر(ص) تردید داشتند، از پرداخت [[زکات]] به ابوبکر کوتاهی نمودند. ابوبکر تصمیم گرفت با آنان بجنگد؛ ولی عمر که متوجه عواقب سوء این تصمیم بود، مخالفت کرد؛ اما ابوبکر بر خلاف نص صریح پیامبر با آنان جنگ نمود. <ref>علامه شرف الدین موسوی، اجتهاد در مقابل نص، ترجمه علی دوانی، تهران، انتشارات غدیر، ص۱۲۸؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، مکتبه المعارف، الطبعه السادسه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۱۱.</ref>

=== کشتن «مالک بن نویره» ===

مالک بن نویره رئیس [[قبیله بنی‌تمیم]] و شخصی بی پاک و شجاع بود؛ وی از پرداخت [[زکات]] به حکومت ابوبکر خودداری کرد تا به بررسی اوضاع و شرایط بپردازد. [[خالد بن ولید]] با دستور ابوبکر به وی حمله کرد و او را کشت و همان شب با زن او هم‌بستر شد.<ref>علامه امینی، الغدیر، ترجمه اکبر ثبوت، تهران، بنیاد بعثت، چاپ چهارم، ۱۳۶۹ش، ج۱۳ ، ص۳۲۰؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، مکتبه المعارف، الطبعه السادسه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۲۱.</ref> زمانی‌که برخی از جمله [[عمر بن خطاب|عمر]] به ابوبکر گفتند که باید خالد را به خاطر [[زنا]] و کشتن مرد [[مسلمان]]، بکشند، ابوبکر در پاسخ گفت: بس است، خالد حکم خدا را با اجتهاد خودش تأویل کرد؛ هرچند اشتباه نمود، او را نکوهش نکنید. بنابراین، این رأی ابوبکر در مورد خالد یکی از مخالفت‌های او در مقابل [[قرآن]] و [[سنت پیامبر(ص)]] دانسته شده است.<ref>ابن الاثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۳۵۸.</ref>

همه مسلمانان اتفاق دارند که سهمی از [[خمس]] به پیامبر خدا(ص) و سهم دیگری به خویشان آن حضرت تعلق می‌گرفته است و تا پیامبر در قید حیات بود به آن عمل می‌کرد. ولی بعد از آن که ابوبکر به [[خلافت]] رسید، آیه خمس را تأویل کرد و پیامبر و خویشان او را پس از رحلت آن حضرت طرد نمود و از ادای حق [[بنی هاشم]] امتناع ورزید.<ref>علامه شرف الدین موسوی، اجتهاد در مقابل نص، ترجمه علی دوانی، تهران، انتشارات غدیر، ص۸۱.</ref>

از دیگر اقدامات ابوبکر که خلاف [[اسلام]] دانسته شده است، ندادن ارث [[حضرت فاطمه زهرا (س)|حضرت زهرا(س)]] بود که این عمل خلاف نص صریح [[قرآن]] بود: «للرجال نصیب مما ترک...»؛<ref>سوره نساء، آیه ۷.</ref> برای مردان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان گذاشته‌اند بهره‌ای هست، برای زنان نیز از آنچه پدران و مادران و خویشان باقی گذاشته، کم یا زیاد، بهره‌ای مقرر شده است.  

مفسران معتقدند که این آیه به معنی عام شامل پیامبر و سایر افراد بشر می‌شود. اما وقتی فاطمه(س) از ابوبکر ارث پدرش را طلب نمود، ابوبکر گفت: پیامبر فرموده: ما ارث نمی‌گذاریم و آنچه از ما می‌ماند [[صدقه]] است و به سایر افراد مسلمین می‌رسد. این حدیث را فاطمه(س) و امامان(ع) مردود دانسته‌اند.<ref>علامه شرف الدین موسوی، اجتهاد در مقابل نص، ترجمه علی دوانی، تهران، انتشارات غدیر، ص۸۸.</ref>

=== غصب فدک ملک دختر پیامبر(ص) ===

زمانی‌که آیه «و آت ذی القربی حقه»؛ حق خویشان خود را به آنها بده، نازل شد پیامبر(ص) [[فدک]] را به [[حضرت فاطمه زهرا (س)|فاطمه(س)]] بخشید و هم‌چنان در دست آن حضرت بود تا اینکه ابوبکر آن را از وی گرفت. این همان حقی بود که زهرا(س) بعد از پدرش آن را مطالبه کرد و خلیفه و طرفدارانش را محکوم نمود.<ref>علامه شرف الدین موسوی، اجتهاد در مقابل نص، ترجمه علی دوانی، تهران، انتشارات غدیر، ص۹۸.</ref>

محققان معتقدند که کتابت و ضبط [[حدیث|احادیث]] پیامبر(ص) موجب بقای سیره و [[سنت نبوی]] بود؛ چنانکه پیامبر(ص) نیز به ضبط و حفظ احادیث تأکید کرده بود. در زمان ابوبکر، احادیث آن حضرت نابود شد. ابوبکر در ایام خلافتش دستور داد پانصد حدیث پیامبر را جمع آوری کردند و همه آنها را آتش زد.<ref>علامه شرف الدین، اجتهاد در مقابل نص، ترجمه علی دوانی، تهران، انتشارات غدیر، ص۱۵۷.</ref>

طبق [[آیه]] ۶۰ [[سوره توبه]]، [[خدا|خداوند]] برای افرادی که باید دل‌های آنها را به سوی [[اسلام]] جلب کرد، سهمی از [[زکات]] قرار داده است؛ «انما الصدقات... و المؤلفة قلوبهم»<ref>سوره توبه، آیه۶۰.</ref> پیامبر(ص) این سهم از زکات را به افرادی که لازم بود دل‌های آنان به سوی اسلام جلب شود، می‌داد؛ اما ابوبکر پس از خلافت با پیشنهاد [[عمر بن خطاب|عمر]] از پرداخت سهم آنها خودداری کرد.<ref>علامه شرف الدین، اجتهاد در مقابل نص، ترجمه علی دوانی، تهران، انتشارات غدیر، ص۷۳.</ref>