۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابیعمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سورهها و آیات]] | [[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابیعمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سورهها و آیات]] | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[معوذتین|سوره معوذتین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره بقره: آیه285 و 286</ref> | [[معوذتین|سوره معوذتین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره بقره: آیه285 و 286</ref> قَوارِع یعنی کوبندگان نامیده شدهاند.<ref>سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.</ref> قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. به تازیانه «مِقَرعَهَ» گویند. قیامت را از آن جهت «قارعهَ» گویند که با گرفتاریهایش جهان و مردم را میکوبد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1408 هـ. ق، ج 11، ماده قرع.</ref> | ||
در علت نامیده شدن این سورهها به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سورهها و آیات با تمسک به آنها در پناه و حمایت خداوند قرار میگیرند. تسلط شیطان به واسطه این آیات و سورهها بر مؤمنان از بین میرود.<ref>سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.</ref>{{پایان پاسخ}} | در علت نامیده شدن این سورهها به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سورهها و آیات با تمسک به آنها در پناه و حمایت خداوند قرار میگیرند. تسلط شیطان به واسطه این آیات و سورهها بر مؤمنان از بین میرود.<ref>سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.</ref>{{پایان پاسخ}} |