سؤال از ماهی کرکره در جنگ صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

سؤال از ماهی کرکره در جنگ صفین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۱

۲٬۰۵۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Shamloo

۶٬۸۵۳

ویرایش

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-'''سؤال از ماهی کرکره''' '''در جنگ صفین''' روایتی است افسانه آمیز که در هیچ یک از منابع روایی شیعه از جمله بحار الانوار مجلسی نیامده است. این داستان در منابع اهل حق نقل و تفسیر شده است.
+'''سؤال از ماهی کرکره''' '''در جنگ صفین''' روایتی است افسانه‌آمیز که در هیچ یک از منابع روایی شیعه از جمله بحار الانوار مجلسی نیامده است. این داستان غلوآمیز در منابع اهل حق نقل و تفسیر شده است. برخی روشنفکران سکولار دورهٔ مشروطیت ایران این روایت را به بحارالانوار علامه مجلسی منسوب کرده اند و آن را در کنار برخی روایات دیگر مبنایی برای سنجش ارزش بحارالانوار قرار داده اند و به علامه مجلسی به دلیل ترویج خرافات ضد  انتقاد کرده اند.
-اولین
+== محتوای داستان ==
+آغاز این داستان بر اساس یکی از منابع اهل حق از آنجا آغاز می شود که پیرزنی در شهر یثرب (مدینة النبی) فرزندی پرهیزگار به نام نُصیر دارد. امام علی(ع) نصیر را برای خدمتکاری خود از پیرزن طلب می کند و پیرزن به این شرط که پسرش از مرگ در امان باشد می پذیرد. در سفری به مصر بر لب رود نیل امام علی(ع) و همراهانش راه عبور را گم می کنند. امام از نصیر می خواهد تا او مسیر را از ماهی به نام قرقره سؤال کند. پس از صدا زدن قرقره توسط نصیر هزاران هزار ماهی به نام قرقره از آب سر بر می آورند و پاسخ می گویند. نصیر نزد امام باز می گردد و سؤال می کند که با کدام قرقره کار دارید. نصیر باز می گردد و سؤال می کند. امام می گوید که با قرقره فرزند مرمره ای کار دارم که یک چشم است. باز گشت و سؤال نصیر موجب می شود که قرقره مورد نظر پیدا شود و نصیر را سرزنش کند که کسی که از وجود من با چنین خصوصیات و نسبی در چنین دریایی اطلاع دارد برایش بسیار راحت است که راه را پیدا کند.
+== منبع داستان ==
+.
+== ارتباط این داستان با بحارالانوار ==
 که بر اساس آن سپاهیان امام علی(ع) در [[جنگ صفین]]، محل عبور از فرات را گم کردند و آن حضرت یکی از یارانش به نام نصیر  بن هلال را مأمور کرد تا از ماهی به نام کرکرة مسیر را بپرسد و او آن را به آنها نشان داد. نصیر در این ماجرا با دیدن معجزه‌ای قائل به خدایی حضرت علی(ع) شد و امام گردن او را زد و سپس زنده شد و حضرت او را از اردوگاه اخراج کرد و پایه‌گذار فرقه نصیریه گردید. ادعا شده که این داستان در کتاب بحارالانوار آمده است. در حالی که نه در منابع رجالی [[صحابه|صحابه‌ای]] به نام نصیر برای [[امام علی(ع)]] ذکر شده و نه در منابع تاریخی چنین ماجرایی در حوادث مرتبط با [[جنگ صفین]] ثبت شده است.