اعتبار کتاب بحارالانوار: تفاوت میان نسخه‌ها

این نقدها در دوره معاصر، تحت تأثیر اندیشه‌های علم‌گرایانه (Scienticism) و مبتنی بر شکاف میان علم و دین، بیشتر شده <ref>رسول جعفریان، کاوش‌های تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۷۸.</ref> و پس از رشد نگاه‌های اصلاحی به دین افزایش یافت. در این زمینه، از اولین منتقدان بحارالانوار می‌توان از میرزا آقاخان کرمانی، از روشنفکران سکولار صدر مشروطه، یاد کرد. او کتاب‌هایی چون بحارالانوار را به سبب برخی مطالب خرافه‌آمیز موجب گمراهی مردم ایران برشمرده است. او برای اثبات نظر خود برخی مطالب مندرج در این کتاب، از جمله ماجرای [[سؤال از ماهی کرکره در جنگ صفین]]، را نقل و نقد کرده است.<ref>میرزا آقاخان کرمانی، سه مکتوب، به‌کوشش و ویرایش بهرام چوبینه، اسن آلمان، انتشارات کتاب نیما، ص ۱۷۸-۱۹۵. </ref> در این  [[علی‌اکبر حکمی‌زاده]] در سال ۱۳۲۲ در [[کتاب اسرار هزارساله]] نقدهایی مبنی بر وجود روایات مجعول و ضعیف در بحارالانوار منتشر کرد.<ref>گزارشی از درون‌مایه این کتاب و بستر پیدایش آن و بازتاب‌های آن را ن.ک: رسول جعفریان، علی‌اکبر حکمی‌زاده در چهار پرده، قم، نشر مورخ. </ref> [[امام خمینی]] در کتاب کشف الاسرار در پاسخ به نقدهای حکمی‌زاده به دفاع از رویکرد مجلسی در بحارالانوار در جمع همه روایات اعم از صحیح و غیرصحیح پرداخته است.<ref>روح‌الله موسوی خمینی، کشف اسرار، بی‌جا، بی‌نا، ص ۳۱۹-۳۲۱.</ref> [[علی شریعتی]]، روشنفکر اسلامی، یکی از منتقدان فعال مجلسی و آثار او از جمله بحارالانوار بوده است. او مجلسی را نمونه یک عالم [[تشیع صفوی]] و همراه با حکومت ظلم بر می‌شمرد و بحارالانوار را، به‌دلیل وجود روایات جعلی که از نظر او چهره انقلابی [[امامان شیعه]] را مخدوش کرده، مورد انتقاد تند قرار می‌دهد.<ref>علی شریعتی، با مخاطب‌های آشنا، تهران، موسسه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی مزینانی، شرکت چاپخش سهامی خاص، ۱۲-۱۳؛ نیز: علی شریعتی، تشیع علوی و تشیع صفوی، تهران، سازمان انتشارات حسینیه ارشاد، ص ۱۱۵-۱۱۶. </ref>