حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن مریم(س) را الگویی برای همهٔ مؤمنان معرفی کرده است: {{قرآن||ترجمه=و خداوند برای مؤمنان به ... مریم دختر عمران مَثَل زده که دامان خود را پاک نگه داشت.|سوره=|آیه=}}<ref>سوره تحریم، آیات۱۱-۱۲.</ref> در آیهٔ ۴۲ سورهٔ آل‌عمران براى حضرت مريم(س) مقاماتى مانند برگزیدگی و طهارت‌ برشمرده است: {{نقل قول|{{قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه={{سخ}}‍(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است|سوره=آل‌عمران|آیه=۴۲}}}}در قرآن، نام هیچ زنی جز مریم(س) برده نشده است. براساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم(س) سخن می‌گفتند.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۴۲-۴۳.</ref> در دو آیه، خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم(س) تصریح کرده است.<ref>سورهٔ تحریم، آیه ۱۲ و سورهٔ انبیاء، آیه ۹۱.</ref> همچنین، او را صدیقه<ref>سوره مائده، آیه۷۵.</ref>، به معنای بسیار راستگو، معرفی می‌کند.<ref>حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر۱۳۷۷، شماره۲۲.</ref> خداوند در قرآن به مریم(س) دستور عبادت می‌دهد<ref>سوره آل عمران، آیهٔ ۴۳.</ref>و او را از قانتین می‌شمارد.<ref>سوره تحریم آیه ۱۲</ref> مفسران قانتین را پیوسته در طاعت خدا بودن، معنا کرده‌اند.<ref>تفسير احسن الحديث، علی اکبر قرشی، ج۱۱، ص: ۲۴۵</ref>

قرطبی، مفسر [[قرن هفتم]]،<ref>قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳.</ref> و تقی الدین سُبْکی، از فقها و محدثان اهل‌سنت در قرن هشتم قمری،<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۹.</ref> به نبوت [[حضرت مریم]] معتقد بودند؛ زیرا خداوند به واسطه [[فرشته]] به مانند دیگر پیامبران به او وحی رساند. توصیفات برجسته برای مریم در آیه ۴۲ سوره آل‌عمران و موارد دیگر از دلایل نبوت مریم شمرده شده است.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۹.</ref> در متون عرفانی،‌ مریم(س) را از اولیاء الله و دارای مقام ولایت خاصه خوانده‌اند.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹</ref>

قرآن برخلاف کتاب مقدس، داستان مریم را پیش از تولدش آغاز می‌کند.<ref name=":3">سوره آل‌عمران، آیه۳۵.</ref> مادر مریم، فرزندی در شکم داشت و گمان می‌کرد، پسر خواهد بود.<ref>تفسير نمونه، ج۲، ص۵۲۳.</ref> و فرزند خود را [[نذر]] خداوند کرد.<ref name=":3" /> وقتی فرزند به دنیا آمد و دختر بود،‌ مادر بر سر نذر خود باقی ماند.<ref name=":3" /> دختر، مریم نامیده شد.<ref name=":3" /> طبق نذر، مریم‌(س) برای خدمت در معبد و عبادت خداوند، به [[بیت‌المقدس|معبد بیت‌المقدس]] برده شد.<ref name=":4" /> از علما و بزرگان [[بنی‌اسرائیل]] خواسته شد تا سرپرستی او را بر عهده گیرند.<ref name=":4">مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲2، ص۵۴۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.</ref> مریم‌ فرزند عمران، از خانواده بزرگی بود و برای سرپرستی او مدعیانی پیدا شد. پس از قرعه، [[زکریا(ع)]] که در آن زمان فرزندی نیز نداشت، سرپرست مریم گشت.<ref>آل عمران، ۴۴.</ref>  

حضرت مریم‌ در قسمت شرقی بیت‌المقدس، به عبادت پرداخت.<ref>سوره مریم، آیه۱۶.</ref> مریم در نزد مردم به پرهیزگاری مشهور بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱.</ref> براساس آیات قرآن، زکریا غذاهایی در نزد مریم می‌دید و وقتی از آن‌ها سوال کرد، مریم گفت اینها از طرف خداوند است.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۳۷.</ref>

== بارداری و فرزندی به نام عیسی(ع) ==

حضرت مریم براساس ظاهر آیات قرآن و تصریح روایات، بدون روش‌های معمولِ بارداری، باردار شد.<ref>طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> [[قرآن]] باردار شدن حضرت مریم را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> و خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] را به مانند [[حضرت آدم]] با [[معجزه]] دانسته است.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۵۹.</ref>  

نوید باردار شدن حضرت مریم توسط موجودی که قرآن با تعبیر «روح» از آن یاد کرده<ref name=":02">سوره مریم، آیه۱۷.</ref> و مفسران آن‌را جبرئیل دانسته‌اند،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.</ref> به او داده شد.

قرآن در مورد مدت بارداری حضرت مریم سخنی نمی‌گوید.<ref name=":03">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج‏۱۳، ص۴۰، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.</ref> براساس نظر برخی مفسران دوره بارداری مریم(ع) به مانند دیگر زنان، نه ماه بوده است.<ref name=":23" /> این افراد معتقدند خداوند مَدح مریم در این واقعه آورده و اگر دوره بارداری مریم نیز معجزه بوده، باید در قرآن می‌آمد.<ref name=":23">ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۱۹۶، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۹ق.</ref>

گروهی معتقدند دوره بارداری مریم(ع) نیز [[معجزه]] بوده و مدت زمان بارداری او را یک ساعت گفته‌اند.<ref name=":12">مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۲۵، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.</ref> این افراد معتقدند خداوند بلافاصله پس از گفتن داستان بارداری مریم در قرآن به ماجرای زایمان پرداخته و در اینجا از حرف فاء استفاده کرده که به معنای تعقیب و پشت سرهم بودن است.<ref name=":12" /> برخی روایات نیز این قول را تأیید می‌کند.<ref name=":12" />

مریم(س)، [[عیسی(ع)]] را به دنیا آورد و به سمت قومش بازگشت.<ref>سوره مریم، آیه۲۷.</ref> به دستور خداوند روزه سکوت گرفت.<ref>سوره مریم، آیه۲۶.</ref> او وقتی با تهمت بنی‌اسرائیل مواجه شد،<ref>سوره مریم، آیه ۲۷-۲۸.</ref> خداوند طفل او را به سخن در آورده و عیسی(ع) خود را معرفی کرد<ref>سوره مریم، آیه۳۰- ۳۳.</ref> و از پاکی مادرش دفاع نمود.<ref>تفسير نمونه، ج‏13، ص۴۵.</ref>