علم جفر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[صفار قمی]] آغاز جفر را در روایتی منسوب به [[امام کاظم (ع)]] این‌گونه آورده است که در روزهای پایانی عمر پیامبر (ص)، همه اخبار گذشته و آینده تا روز قیامت و تأویل همه آیات و نام اوصیا از خاندان آن پیامبر و آنچه بر آنها می‌گذرد و نیز توصیه یکایک ایشان و شیعیان‌شان به صبر، بر آن پیامبر(ص) وحی شد و پیامبر به امر خدا آنها را بر علی (ع) املا فرمود و عای (ع) نیز با مرکّب سبز رنگی که جبرائیل از بهشت آورده بود، این مطالب را بر روی پوست یک جَفْرة (برّه یا بزغاله ماده)، که آماده شده بود، نوشت. در نوشته‌های اهل سنّت، کتاب جفر بیشتر به [[امام صادق (ع)]] نسبت داده شده است. [[ابن‌قتیبه]] نیز به رافضیان درباره ادعای علم باطنی و وجود کتاب جفر نزد آنان خرده گرفته است. همچنین بشربن معتمر هلالی، رئیس [[معتزلیان]] بغداد، در شعری به رافضیان طعنه زده که جفر آنان را غَرّه ساخته است.<ref>علیرضا بهاردوست، مدخل علم جفر، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱۰،</ref>

== خاستگاه ==

در اینکه آیا میان علم جفر امروزی و جفری که در نزد اهل‌بیت(ع) است ارتباطی وجود دارد، دو دیدگاه مطرح شده است. برخی ارتباط میان آن دو را منکر شده‌اند. اما عده زیادی از علمای شیعه معتقدند که کتاب جفر، کتابی است که در آن اسرار و علوم اهل‌بیت ثبت شده است. و امام علی(ع) حروف تهجی بیست و هشت‌گانه را بر طریق بسط اعظم بر روی پوست گوسفندی نوشتند تا از آن طریق مخصوص و شرایط معین و الفاظ ویژه، آنچه را که در لوح قضا و قدر نوشته شده است، استخراج کند، و این علمی است که ائمه اطهار از همدیگر به ارث می‌برند. بر این اساس می‌توان گفت ریشه علم جفر کنونی از امیرالمؤمنین است، و به همین خاطر اربابان این علم نیز خود را به امام علی (ع) منسوب می‌کنند. [[آیت الله گلپایگانی]] در ارشاد السائل فراگیری علم جفر را جایز دانسته، و اظهار می‌دارد که جفر کامل نزد ائمه است، و آنچه نزد مردم است خطایش از صوابش بیشتر است<ref>احمد شجاعی، محمد فرضی پوریان، تحلیلی درباره جفر و جامعه، دو منبع علم امام، فصلنامه علمی پژوهشی کلام اسلامی، دوره ۲۶، شماره ۱۰۲، سال ۱۳۹۶، ص۷۷ ۹۸.</ref>