آرزوی مرگ از حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}در قرآن، [[حضرت مریم(س)]] در شرایط سخت زایمان آرزوی مرگ کرده است: {{قرآن|فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَكُنْتُ نَسْيًا مَنْسِيًّا|ترجمه=تا درد زايمان، او را به سوى تنه درخت خرمايى كشانيد. گفت: «اى كاش، پيش از اين مرده بودم و يكسر فراموش‌شده بودم.»|سوره=مریم|آیه=۲۳}}

آرزویی که حضرت مریم(س) در شرایط سخت زایمان داشته است، بیشتر بخاطر ترسی بوده که از تهمت و سخنان ناروای قوم خود داشته است؛ و البته شرایط خاص آن حضرت که زایمان در تنهایی و بدون امکانات داشتند، وضع بسیار سختی را بر ایشان حاکم کرده بود که شاید گفتن چنین سخنی، معلول این احوالات سخت هم باشد.

آیه ۱۶ تا ۳۴ سوره مریم(س) مربوط به حضرت مریم و چگونگی حامله شدن او و به دنیا آوردن فرزندش و مقابله قومش با این اتفاق غیرعادی و… می‌باشد. بنابر آیات قبل، حضرت مریم(س) به اراده خدا به کاهنان بیت‌المقدس سپرده شده تا در آنجا نشو نما کند و او در کناری از آن معبد جایگاهی برای عبادت ساخته و جدا از کاهنان به عبادت مشغول بود که روح و ملک مقرب خدا بر او به صورت انسانی ظاهر و نمایان شده و به وی وعده فرزنددار شدن می‌دهد حضرت مریم(س) در جواب با تعجب می‌گوید چگونه من بدون داشتن رابطه حلال با مردی فرزند دار می‌شوم و فرشته جواب می‌دهد که این اراده خداست و هر کاری (از جمله فرزند دار شدن تو بدون این که با مردی به حلال رابطه داشته باشی) بر او آسان است و به اراده خدا مریم حامله می‌شود و قبل از وضع حمل به خاطر ترس از تهمت بنی اسرائیل و کاهنان معبد که مخالف او بوده و دنبال بهانه ای برای ریختن آبرویش بودند از معبد بیرون رفته سر به بیابان می‌نهد و در بیابان، درد وضع حمل او را به سوی تنه درخت خرمای خشکیده‌ای می‌کشاند و در آن حال آرزو می‌کند که ای کاش قبل از این مرده بودم و این آرزو و حالت آن حضرت به چند دلیل بود:

#نبود یک فرد با خرد و رشید و اهل درک و فهم. این زن پاکدامن و عفیف با مولود می‌خواهد به طرف قومی برود که اهل درک و فهم نیستند طبیعی است به خاطر آبروی خود می‌ترسد و از خداوند طلب مرگ می‌کند خداوند متعال در آیه بعد به آن حضرت دلداری می‌دهد که نگران غذا مباش و خداوند بندگان صالح خود را تنها نخواهد گذاشت این است که می‌فرماید: ناگهان از طرف پایین پای حضرت مریم(س) صدا زد که: اندوهگین مباش که خدا از زیر پای تو چشمه ای جاری کرد، و تنه درخت را تکان بده تا رطب تازه بر تو بریزد و بخور و بیاشام و (به دفاع خدا) چشم تو به این مولود روشن باشد و هرگاه کسی از تو درباره این فرزند سئوال کرد، به اشاره بگو من روزه دارم و نمی‌توانم با احدی حرف بزنم.<ref>مریم / ۲۴–۲۶.</ref>