پرش به محتوا

دلیل مکعب بودن کعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:


برای نامیدن بیت‌الله به کعبه، قرآن نیز از این نام استفاده کرده،<ref>سوره مائده، آیه۹۵.</ref> دلایلی را ذکر کرده‌اند:  
برای نامیدن بیت‌الله به کعبه، قرآن نیز از این نام استفاده کرده،<ref>سوره مائده، آیه۹۵.</ref> دلایلی را ذکر کرده‌اند:  
* خانه خدا به شکل مربّع است و عرب این اسم را به خانه‌ای که چهار گوش باشد اطلاق می‌کند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۷۱۸</ref> این نام به جهت استفاده بسیار، برای خانه خدا، تعیین گردید.<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن» ص۳۷.</ref>
* خانه خدا به شکل مربّع است و عرب این اسم را به خانه‌ای که چهار گوش باشد اطلاق می‌کند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۷۱۸</ref> این نام به جهت استفاده بسیار، برای خانه خدا، تعیین گردید.<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن» ص۳۷.</ref> اما در اینکه چرا کهبه چهارگوش ساخته شده؛ از [[امام صادق(ع)]] نقل شده کعبه روبه‌روی [[بیت المعمور]] است و بیت‌المعمور رو در روی عرش واقع شده که عرش چهار رکن دارد و از این رو کعبه نیز مربع و بر چهار رکن ساخته شد. امام در علت چهار گوش بودن عرش بیان داشتند که [[اسلام]] بر چهار کلمه بنا شده و آن کلمات، همان [[تسبیحات اربعه]] «سبحان الله» و «الحمدلله» و «لا اله الاّ الله» و «الله اکبر» است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت، درالاحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۰۳ هـ، ج۹۶، ص۵۷.</ref>
* کعبه در لغت به معنای ارتفاع آمده، و بنای بیت‌الله به‌جهت ارتفاع و بلندی که از سطح زمین دارد<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن»، ص۳۷.</ref> و به لحاظ رفعت معنوی آن، کعبه نامیده شده است.<ref>حسینی دشتی، سید مصطفی معارف و معاریف، تهران، انتشارات مفید، چاپ دوم، ۱۳۷۶، ج۸، ص۵۲۲.</ref>
* کعبه در لغت به معنای ارتفاع آمده، و بنای بیت‌الله به‌جهت ارتفاع و بلندی که از سطح زمین دارد<ref>جناتی، «اسامی کعبه در قرآن»، ص۳۷.</ref> و به لحاظ رفعت معنوی آن، کعبه نامیده شده است.<ref>حسینی دشتی، سید مصطفی معارف و معاریف، تهران، انتشارات مفید، چاپ دوم، ۱۳۷۶، ج۸، ص۵۲۲.</ref>
* [[امام صادق(ع)]] کعبه را روبه‌روی [[بیت المعمور]] که در عرش واقع شده و چهار ضلع و رکن دارد، دانسته است. از این رو کعبه نیز مربع و بر چهار رکن ساخته شد. امام(ع) در بیان از تربیع عرش فرمودند: کلماتی که [[اسلام]] بر آن بنیان شده، چهار تا است و این کلمات همان [[تسبیحات اربعه]] «سبحان الله» و «الحمدلله» و «لا اله الاّ الله»، و «الله اکبر» است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت، درالاحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۰۳ هـ، ج۹۶، ص۵۷.</ref> معنای سخن امام این است که تسبیحات اربعه نظام هستی بر آنها مبتنی است سبب تحقق عرش مربّع است و تکّون عرش مایه تحقق بیت المعمور و بالاخره بیت المعمور سبب تحقق موجودی طبیعی در عالم طبیعت می‌شود که کعبه است و چهار دیوار دارد. یعنی آنچه در عالم طبیعت است الگویی از عالم مثال است، عالم مثال خود الگویی از عالم مجردات تامّ است، و عالم مجردات تامّ نیز الگویی از اسمای حسنای الهی است که فوق تام است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، جرعه‌ای از صهبای حج، تهران، نشر مشعر، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص۹۲.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


۱۱٬۹۱۳

ویرایش