جایگاه علامه مجلسی: تفاوت میان نسخه‌ها

علامه مجلسی [[اعتبار کتاب بحارالانوار|کتاب بحارالانوار]]، [[حلیة‌المتقین]] و برخی دیگر از کتاب‌های مشهور و پرخواننده شیعه را تألیف کرده است. بحارالانوار را دایرة‌المعارف بزرگ حدیثی شیعه دانسته‌اند و برای آن جایگاه شاخصی در میان جوامع روایی اسلامی و شیعی قائل شده‌اند. علامه مجلسی نویسنده پرکاری بود و آثار زیادی در رشته‌های مختلف علوم اسلامی با محوریت [[روایت|اخبار اهل‌بیت(ع)]] نوشت که پس از او مورد علاقه و محل رجوع دانشمندان شیعه شد.

علامه مجلسی از درس برخی از علمای زمان خود استفاده کرد و از عده بسیاری از آنان اجازه روایت دریافت کرد. تعداد استادان و مشایخ اجازه مجلسی را از هجده تا بیست و یک نفر هم نوشته‌اند.<ref>علی دوانی، علامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، تهران، انتشارات امیرکبیر، ص ۶۷–۶۸.</ref> از جمله آنها می‌توان به [[ملامحسن فیض کاشانی]]، [[محمدتقی مجلسی]]، [[سید علی‌خان مدنی شیرازی]]، [[ملا محمدطاهر قمی]] و شیخ حر عاملی اشاره کرد.<ref>حسین بن محمدتقی النوری، الفیض القدسی فی ترجمة العلامة المجلسی، المطبوع فی المجلد ۱۰۲ من بحارالانوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۱۰۲، ص ۷۶–۸۲.</ref> مهم‌ترین استاد علامه مجلسی پدر او بوده و او در میان استادان خود فقط به تحصیل نزد پدرش اشاره کرده است.<ref>حسن طارمی، علامه مجلسی، تهران، انتشارات طرح نو، ص ۱۲.</ref>

در منابع تاریخی، شاگردان و راویان علامه مجلسی را بیش از هزار نفر برشمرده‌اند که بسیاری از آنان از مشاهیر علمی زمان خود بوده‌اند. از جمله این شاگردان و راویان می‌توان به [[سید نعمت‌الله جزایری]]، [[شیخ احمد بن محمد بحرانی]]، [[شیخ سلیمان بن عبدالله ماحوزی]] و [[میرزا محمد بن محمدرضا مشهدی]] صاحب [[تفسیر کنزالدقائق]] اشاره کرد.<ref>حسین بن محمدتقی النوری، الفیض القدسی فی ترجمة العلامة المجلسی، المطبوع فی المجلد ۱۰۲ من بحارالانوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۱۰۲، ص ۸۲–۱۰۴.</ref> محققان قرارگرفتن علامه مجلسی در سلسله‌های متعدد اجازه روایت را نشان از مقبولیت قابل توجه او در میان علمای شیعه می‌دانند.<ref>علی دوانی، علامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، تهران، انتشارات امیرکبیر، ص ۱۷۱.</ref>

علامه مجلسی جزو عالمان کثیرالتألیف و پرکار شیعه به‌شمار رفته است. [[میر محمدحسین خاتون آبادی]]، دخترزاده و شاگرد علامه مجلسی، در رساله‌ای که پس از وفات علامه مجلسی درباره آثار او نوشت تعداد تألیفات عربی مجلسی را ده عنوان و تعداد کتاب‌های فارسی او را ۴۹ عنوان برشمرده است.<ref>حسن طارمی، علامه مجلسی، تهران، انتشارات طرح نو، ص ۱۱۹–۱۲۰.</ref> تألیفات مجلسی عمدتاً فراهم‌آمده از اخبار [[اهل بیت(ع)]] است و موضوع آنها فقه، کلام، تاریخ و اخلاق است. مهم‌ترین اثر علامه مجلسی را [[بحارالانوار]] دانسته‌اند که دایرة‌المعارفی روایی در موضوعات مختلف است. این کتاب یکی از مهم‌ترین منابع روایی شیعه از حیث جمع‌آوری روایات برشمرده شده است. از دیگر آثار عربی مجلسی می‌توان به شرح او بر [[کتاب کافی]] با عنوان [[مرآة العقول]] و شرحش بر کتاب [[تهذیب الاحکام]] با عنوان [[ملاذ الاخیار فی فهم تهذیب الاخبار]] اشاره کرد.<ref>حسن طارمی، علامه مجلسی، تهران، انتشارات طرح نو، ص ۱۲۲–۱۲۳.</ref>

به‌رغم نظر میر محمدحسین خاتون آبادی، برخی محققان معاصر تعداد آثار فارسی مجلسی را تا ۵۸ کتاب و رساله برشمرده‌اند.<ref>مهدی مهریزی و هادی ربانی، شناخت‌نامه علامه مجلسی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج۱، ص ۳۴–۳۶.</ref> از جمله آثار فارسی علامه مجلسی می‌توان به کتاب‌های [[حیات القلوب]]، [[حلیة المتقین]]، [[عین الحیات]] و [[زاد المعاد]] اشاره کرد. نسخ خطی فراوان موجود از کتاب‌های فارسی مجلسی دلیلی بر اقبال و توجه اهل علم و عامه مردم به این کتاب‌ها شمرده شده است. این کتاب‌ها به زبان‌های عربی و اردو ترجمه شده‌اند.<ref>علی دوانی، علامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، تهران، انتشارات امیرکبیر، ص ۱۲۲.</ref>