automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
ستایش خداوند از خود در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←ستایش پس از خلقت انسان و آفرینش آسمان و زمین
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== ستایش پس از خلقت انسان و آفرینش آسمان و زمین == | == ستایش پس از خلقت انسان و آفرینش آسمان و زمین == | ||
در چندین آیه قرآن<ref>سوره مؤمنون آیه ۱۴، سوره اعراف آیه ۵۴، سوره فرقان آیه ۱، سوره ملک آیه ۱.</ref>، پس از بیان خلقت انسان و مراحل آن و نیز آفرینش آسمان و زمین و خداوند واژه «تبارک» را برای خود به کار می‌برد و خود و خالقیت خود را ستایش می‌کند: | در چندین آیه قرآن<ref>سوره غافر آیه ۶۴، سوره مؤمنون آیه ۱۴، سوره اعراف آیه ۵۴، سوره فرقان آیه ۱، سوره ملک آیه ۱.</ref>، پس از بیان خلقت انسان و مراحل آن و نیز آفرینش آسمان و زمین و خداوند واژه «تبارک» را برای خود به کار می‌برد و خود و خالقیت خود را ستایش می‌کند: {{قرآن|تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ|ترجمه=بزرگوار [و خجسته] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست.|سوره=ملک|آیه=۱}} | ||
«تبارك» از ماده «بركت» به معنى دوام و بقاء و زوالناپذيرى آمده، و در مورد هر نعمتى كه پايدار و با دوام باشد گفته شده است. در آيه فوق در حقيقت دليل مبارك بودن ذات پاك خدا ذكر شده و آن مالكيت و حاكميت او بر جهان و قدرت او بر همه چيز است، و به همين دليل وجودى است زوالناپذير و پربركت.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۴، ص: ۳۱۶. | |||
مفسران | </ref> | ||
مفسران گفته‌اند لايقترين وجود براى صفت «مبارک» همان وجود خدا است او وجودى است مبارك ازلى، ابدى و سرچشمه همه بركات و نيكيها و خير مستمر.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۶، ص: ۲۰۸. | |||
</ref> كلمه «تبارك» در باره هر چيزى استعمال شود از كثرت صدور خيرات و بركات از آن چيز خبر می‌دهد.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۹، ص: ۵۸۴. | |||
</ref> | </ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||