۱۱٬۸۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳: | خط ۳: | ||
بر اساس آیهٔ ۴۳ سورهٔ فرقان، مراد از کسی که هوای نفسش را خدای خود قرار داده کیست. | بر اساس آیهٔ ۴۳ سورهٔ فرقان، مراد از کسی که هوای نفسش را خدای خود قرار داده کیست. | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}آیه ۴۳ [[سوره فرقان]] تصریح دارد که عدهای هوای نفس خود را خدای خود گرفتهاند. این مضمون در آیات دیگر قرآن نیز تکرار شده است. مفسران معنای هوای نفس را مطلق هوس، شهوت و میل نفسانی در نظر گرفتهاند. | {{پاسخ}}آیه ۴۳ [[سوره فرقان]] تصریح دارد که عدهای هوای نفس خود را خدای خود گرفتهاند. این مضمون در آیات دیگر قرآن نیز تکرار شده است. مفسران معنای هوای نفس را مطلق هوس، شهوت و میل نفسانی در نظر گرفتهاند. مراد از «معبود گرفتن هواى نفس» اطاعت و پيروى كردن آن است. براساس این آیه، هركس هواى نفسانیاش بر دينش چيره شود، هواى نفس را به خدايى گرفته و امید به هدایت چنین كسى نيست. | ||
ادامه این آیه بیانگر این نکته است که دعوت پیامبر در اينگونه اشخاص که هوای نفس خود را معبود خویش قرار دادند، اثرى ندارد، و پیامبر نمیتواند در هدايت آنان كارساز باشد. | |||
== متن و ترجمه آیه == | == متن و ترجمه آیه == | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
</ref> | </ref> | ||
مراد از «معبود گرفتن هواى نفس» اطاعت و پيروى كردن آن است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۵، ص: ۳۰۸.</ref> براساس این آیه، هركس هواى نفسانیاش بر دينش چيره شود، هواى | مراد از «معبود گرفتن هواى نفس» اطاعت و پيروى كردن آن است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۵، ص: ۳۰۸.</ref> براساس این آیه، هركس هواى نفسانیاش بر دينش چيره شود، هواى نفس را به خدايى گرفته و امید به هدایت چنین كسى نيست.<ref>مغنیه، ترجمه تفسير كاشف، ج۵، ص: ۷۶۵. | ||
</ref> انسان اگر از خدا پيروى كند معبود او خداست و اگر از هواى نفس اطاعت نمايد، معبود او هواى نفس است، چنانكه پيروى از وسوسه شيطان، عبادت شيطان است.<ref>قرشی، تفسير احسن الحديث، ج۷، ص: ۳۰۱. | </ref> انسان اگر از خدا پيروى كند معبود او خداست و اگر از هواى نفس اطاعت نمايد، معبود او هواى نفس است، چنانكه پيروى از وسوسه شيطان، عبادت شيطان است.<ref>قرشی، تفسير احسن الحديث، ج۷، ص: ۳۰۱. | ||
</ref> | </ref> |