trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
پس از نگارش بحارالانوار این کتاب به مرجعی برای نقل روایات [[اهل بیت(ع)|اهلبیت(ع)]] تبدیل شد. نگاه تأییدآمیز علمای شیعه به این کتاب نشان از همین موضوع است. برای نمونه، [[شیخ آقابزرگ تهرانی]]، کتابشناس بزرگ معاصر، بحارالانوار را جامع روایی میداند که نظیری پیش و پس از خود نداشته است. او این یگانگی را حاصل مشتمل بودن این کتاب بر عموم روایات و نقل روایات همراه با تحقیقات دقیق و تحلیلها و شروحی میداند که در غیر این کتاب یافت نمیشود.<ref>الشیخ آقابزرك الطهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ج ۳، ص ۱۶.</ref> [[میرزا ابوالحسن شعرانی]]، عالم معاصر شیعه، بحارالانوار را به اتفاق همه بزرگان کاملترین کتاب در موضوع احادیث پراکنده میداند. او این کتاب را بهترین تألیف از نظر گردآوری مطالب مذهبی برمیشمرد.<ref>محمدباقر المجلسی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۵۳، مقدمه ابوالحسن شعرانی.</ref> [[سیدمحسن امین|سید محسن امین]]، رجالشناس شیعه، بحارالانوار را دایرةالمعارف شیعی بینظیر میداند که اکثر علوم شیعه در آن گردآوری شده است.<ref>السید محسن الأمین، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ج ۹، ص ۱۸۳.</ref> | پس از نگارش بحارالانوار این کتاب به مرجعی برای نقل روایات [[اهل بیت(ع)|اهلبیت(ع)]] تبدیل شد. نگاه تأییدآمیز علمای شیعه به این کتاب نشان از همین موضوع است. برای نمونه، [[شیخ آقابزرگ تهرانی]]، کتابشناس بزرگ معاصر، بحارالانوار را جامع روایی میداند که نظیری پیش و پس از خود نداشته است. او این یگانگی را حاصل مشتمل بودن این کتاب بر عموم روایات و نقل روایات همراه با تحقیقات دقیق و تحلیلها و شروحی میداند که در غیر این کتاب یافت نمیشود.<ref>الشیخ آقابزرك الطهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ج ۳، ص ۱۶.</ref> [[میرزا ابوالحسن شعرانی]]، عالم معاصر شیعه، بحارالانوار را به اتفاق همه بزرگان کاملترین کتاب در موضوع احادیث پراکنده میداند. او این کتاب را بهترین تألیف از نظر گردآوری مطالب مذهبی برمیشمرد.<ref>محمدباقر المجلسی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۵۳، مقدمه ابوالحسن شعرانی.</ref> [[سیدمحسن امین|سید محسن امین]]، رجالشناس شیعه، بحارالانوار را دایرةالمعارف شیعی بینظیر میداند که اکثر علوم شیعه در آن گردآوری شده است.<ref>السید محسن الأمین، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ج ۹، ص ۱۸۳.</ref> | ||
== برخی محاسن بحارالانوار == | |||
محققان محاسن و مزایای متعددی برای کتاب بحارالانوار برشمردهاند. این محاسن و مزایا از ویژگیهای مختلف این کتاب سرچشمه میگیرد. در اینجا به برخی از مهمترین این محاسن و مزایا اشاره میشود: | محققان محاسن و مزایای متعددی برای کتاب بحارالانوار برشمردهاند. این محاسن و مزایا از ویژگیهای مختلف این کتاب سرچشمه میگیرد. در اینجا به برخی از مهمترین این محاسن و مزایا اشاره میشود: | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
* ارجاع به اقوال عالمان و فقهای بزرگ برای تسهیل فهم برخی روایات.<ref>هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۸۹.</ref> | * ارجاع به اقوال عالمان و فقهای بزرگ برای تسهیل فهم برخی روایات.<ref>هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۸۹.</ref> | ||
== برخی ملاحظات درباره بحارالانوار == | |||
کتاب بحارالانوار، بهعنوان یک دایرة المعارف گسترده روایی، همانند هر کتاب روایی دیگری دارای روایات صحیح و معتبر و نیز روایات ضعیف و نامعتبر است.<ref>احمد عابدی، احمد، آشنایی با بحارالانوار، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ص ۲۷۸.</ref> این موضوع در مورد کتاب بحارالانوار بیش از هر کتاب حدیثی دیگری صدق میکند. دلیل آن مبتنی بر دو رویکرد بنیادی مؤلف آن است: اول، تلاش مجلسی برای جمع حداکثری روایات شیعه؛ دوم، رویکرد شخصی او در نقل روایات که او را در زمره محدثان معتدل [[اخباری]] قرار میدهد.<ref>رسول جعفریان، کاوشهای تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۷۶-۱۷۸.</ref> | کتاب بحارالانوار، بهعنوان یک دایرة المعارف گسترده روایی، همانند هر کتاب روایی دیگری دارای روایات صحیح و معتبر و نیز روایات ضعیف و نامعتبر است.<ref>احمد عابدی، احمد، آشنایی با بحارالانوار، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ص ۲۷۸.</ref> این موضوع در مورد کتاب بحارالانوار بیش از هر کتاب حدیثی دیگری صدق میکند. دلیل آن مبتنی بر دو رویکرد بنیادی مؤلف آن است: اول، تلاش مجلسی برای جمع حداکثری روایات شیعه؛ دوم، رویکرد شخصی او در نقل روایات که او را در زمره محدثان معتدل [[اخباری]] قرار میدهد.<ref>رسول جعفریان، کاوشهای تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۷۶-۱۷۸.</ref> | ||