ویژگی مؤمنان در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}قرآن اوصاف زیادی برای مؤمنان برشمرده است از جمله: خاشع بودن در [[نماز]]، تسلیم، تواضع، [[حلم]] و بردباری، پاکدامنی، شب زنده‌داری، عدم شرک‌ورزی، گذشت، هجرت و جهاد با مال و جان، امر به معروف و نهی از منکر، انفاق، امانت‌داری، پرداخت [[زکات]] و دوری از گفتار و عمل لغو، دوری از بدگمانی و غیبت و تجسس، دوری از ربا و...  

== معنای ایمان ==

مؤمن از ریشه «امن»، یعنی؛ رساندن خود یا دیگری به امنیت یا گرویدن، یا در امان گرفتن است، و در اصطلاح اسلام به معنای اذعان و تصدیق به چیزی و التزام به لوازم آن است،<ref>. الطریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، الطبعه الثانیه، ۱۴۰۸ ق، ج۱–۲، ص۱۱۰.</ref> مثلاً ایمان به خداوند در واژه‌های قرآنی به معنای تصدیق به یگانگی او، و پیغمبرانش و تصدیق به روز جزاء و بازگشت به سوی او، و تصدیق به هر حکمی است که فرستادگان او آورده‌اند البته ایمان با پیروی عملی می‌باشد. به همین خاطر در قرآن هرجا که صفات نیک مؤمنین را می‌شمارد یا از پاداش جمیل آنها سخن می‌گوید به دنبال ایمان، عمل صالح را هم ذکر می‌کند. مثلاً می‌فرماید: {{قرآن|الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبی وَ حُسْنُ مَآبٍ|ترجمه=کسانی که ایمان آورده و عمل صالح می‌کنند خوشا به حال آنان که سرانجام نیک دارند.|سوره=رعد|آیه=۲۹}}