automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}پیامبر در قرآن خود را اولین مسلمان مینامد. در قرآن برخی از پیامبران پیشین به مسلمان بودن توصیف شده اند. مفسران تعبیر «انا اول المسلمین» را بیشتر به معنای تقدم رتبه و درجه میدانند؛ نه تقدم زمانی. به این معنا که پیامبر از لحاظ مقام و منزلت در جایگاه اولین مسلمان است. برخی گفتهاند این توصیف به معنای اولین مسلمان بودن در امت خود است. | {{پاسخ}}پیامبر در قرآن خود را اولین مسلمان مینامد. در قرآن برخی از پیامبران پیشین به مسلمان بودن توصیف شده اند. مفسران تعبیر «انا اول المسلمین» را بیشتر به معنای تقدم رتبه و درجه میدانند؛ نه تقدم زمانی. به این معنا که پیامبر از لحاظ مقام و منزلت در جایگاه اولین مسلمان است. برخی گفتهاند این توصیف به معنای اولین مسلمان بودن در امت خود است. | ||
و نیز اینکه تعابیر «مسلمین» و «تسلیم» برای پیامبران پیشین ناظر بر معنی لغوی آن است که در برابر خداوند تسلیم هستند. اما نسبت این کلمه به پیامبر(ص)، فارغ از معنای لغوی آن، حامل معنای اصطلاحی آن و دین اسلام است. | |||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
خط ۱۳: | خط ۱۴: | ||
}} | }} | ||
== معنای | == معنای «انا اول المسلمین» == | ||
در قرآن كريم کسی که به «أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ» توصيف شده، تنها رسول خدا (ص) است كه در آيه ۱۶۳ سوره انعام و آیه ۱۲ سوره زمر آمده است. مفسران معتقد هستند جمله «وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ» دلالت دارد بر اينكه مقصود از «اول»، اوليت به حسب درجه است نه اوليت به حسب زمان. مراد از «اول» افضلیت است و مقام آن حضرت از همه مسلمین و انبیا برتر میباشد.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۷، ص ۵۴۴. | |||
در قرآن كريم کسی که به «أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ» توصيف شده، تنها رسول خدا (ص) است كه در | |||
</ref> | </ref> | ||
در اين آيه، يكى از ويژگیهاى اختصاصى پيامبر اكرم(ص) را مطرح نموده و مىفرمايد: پيامبر خود را به عنوان( اول المسلمين) معرفى مىفرمايد. اين تعبير | در اين آيه، يكى از ويژگیهاى اختصاصى پيامبر اكرم(ص) را مطرح نموده و مىفرمايد: پيامبر خود را به عنوان (اول المسلمين) معرفى مىفرمايد. اين تعبير در قرآن كريم مخصوص رسول اكرم (ص) است و ساير انبياء به عنوان (من المسلمين) توصيف شدهاند نه (اول المسلمين). و اين بيانگر آن است كه اين اوليت و تقدم اوليت و تقدم رتبى و معنوى اسلام پیامبر است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، ياد معاد، ص۳۱.</ref> | ||
این احتمال | و این احتمال وجود دارد که که «اول مسلمین» از امت خود باشد.<ref>قرشی، سید علی اکبر،، تفسير احسنالحديث، ج۳، ص۳۵۵.</ref> | ||
=== عدم تعارض با مسلمان بودن پیامبران پیشین === | === عدم تعارض با مسلمان بودن پیامبران پیشین === | ||
در قرآن کسانی پیش از پیامبر(ص) هستند که مسلمان شناخته میشوند. [[حضرت نوح(ع)]] میفرماید: {{قرآن|وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ|ترجمه=و من مأمور شدهام كه از تسليمشدگان باشم.|سوره=یونس|آیه=۷۲}} و حضرت ابراهیم میگوید من تسلیم پروردگار جهانیان شدم.<ref>سوره بقره آیه ۱۲۸ و ۱۳۱.</ref> و درباره لوط<ref>سوره ذاریات آیه ۳۶.</ref> حضرت | در قرآن کسانی پیش از پیامبر(ص) هستند که مسلمان شناخته میشوند. [[حضرت نوح(ع)]] میفرماید: {{قرآن|وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ|ترجمه=و من مأمور شدهام كه از تسليمشدگان باشم.|سوره=یونس|آیه=۷۲}} و [[حضرت ابراهیم(ع)]] میگوید من تسلیم پروردگار جهانیان شدم.<ref>سوره بقره آیه ۱۲۸ و ۱۳۱.</ref> و درباره [[حضرت لوط(ع)]]<ref>سوره ذاریات آیه ۳۶.</ref> [[حضرت یوسف(ع)]]،<ref>سوره یوسف آیه ۱۰۱.</ref> و [[حضرت سلیمان(ع)]] و [[ملکه سبأ]]<ref>سوره نمل آیه ۴۴.</ref> هم آمده است. | ||
در این آیات معنای «مسلم» به معنی کسی است که در برابر فرمان خدا تسلیم است و این معنی درباره همه پیامبران الهی و امتهای مؤمن آنها صادق است، با این حال اولین مسلمان بودن پیامبر اسلام(ص) یا از نظر کیفیت و اهمیت اسلام او است، زیرا درجه تسلیم و اسلام او بالاتر از همگان بود. یا اولین فرد از این امت بود که آئین قرآن و اسلام را پذیرفت | در این آیات معنای «مسلم» به معنی کسی است که در برابر فرمان خدا تسلیم است و این معنی درباره همه پیامبران الهی و امتهای مؤمن آنها صادق است، با این حال اولین مسلمان بودن پیامبر اسلام(ص) یا از نظر کیفیت و اهمیت اسلام او است، زیرا درجه تسلیم و اسلام او بالاتر از همگان بود. یا اولین فرد از این امت بود که آئین قرآن و اسلام را پذیرفت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۶، ص۶۱؛ طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۷، ص۳۹۴.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} |