ویژگی‌های یاری‌دهنده دین در نامه ۴۵ نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}

نامه ۴۵ [[نهج البلاغه]] خطاب به [[عثمان بن حنیف انصاری]] صادر شده است که در زمان [[خلافت امام علی(ع)]] فرماندار [[بصره]] بود و دعوت مهمانی سرمایه‌داری از مردم بصره را پذیرفته بود. امام علی(ع) در این نامه ضمن تأکید بر ضرورت [[ساده‌زیستی]] کارگزاران، [[نظام حکومتی]] خود را به عنوان الگوی ساده‌زیستی به مردم معرفی می‌کند و دنیا و دنیاپرستان را مورد نکوهش قرار می‌دهد. بخشی از این نامه بدین قرار است: {{عربی بزرگ|أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً يَقْتَدِي بِهِ وَ يَسْتَضِيءُ بِنُورِ عِلْمِهِ؛ أَلَا وَ إِنَّ إِمَامَكُمْ قَدِ اكْتَفَى مِنْ دُنْيَاهُ بِطِمْرَيْهِ وَ مِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَيْهِ؛ أَلَا وَ إِنَّكُمْ لَا تَقْدِرُونَ عَلَى ذَلِكَ، وَ لَكِنْ أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اجْتِهَادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدَادٍ|ترجمه=آگاه باشید هر پیروی را امامی است که از او پیروی می‌کند و از نور دانشش روشنی می‌گیرد، آگاه باشید امام شما از دنیای خود به دو جامه فرسوده و دو قرص نان رضایت داده است بدانید که شما توانایی چنین کاری را ندارید اما با پرهیزگاری و تلاش و پاکدامنی و راستی مرا یاری دهید.<ref>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۴۵.</ref>}}

* [[ورع]]: برخوداری از تقوای الهی در سرحد عالی  

* [[اجتهاد]]: تلاش و کوشش در راه حفظ عدالت و حمایت از محرومان