اعطای عصمت به پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

مصونيت معصومين در برابر گناه از مقام معرفت و علم و تقواى آنها سرچمه مى‌گيرد. مهمترین عنصری که انبیا را به عصمت رسانده است تقوای آنان است. پیامبران به حكم آن‌كه سنگين‌ترين مسئوليت‌ها را دارند، مخصوصاً مسئوليت هدايت انسان، همچنين در زمينه تربيت نفوس و پاك‌سازى آنها از تمام آلودگى‌هاى اخلاقى، بايد از «تقوا» رفیعی برخوردار باشند.<ref>پيام قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، ج۷، ص ۷۵ و ۱۸۹.</ref> سطح بالاى معرفت و ايمان انبيا كه خود يك افتخار و فضيلت است سبب افتخار و فضيلت ديگرى كه مقام عصمت است مى‌گردد. و اين ايمان و معرفت از امدادات الهى است، ولى با اين قيد كه امدادهاى الهى بى‌حساب نيست، و لياقت‌هايى در اينها وجود داشته است.<ref>پيام قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، ج۷، ص ۱۹۰.</ref>

دین‌داری و تقوا و عبادت و عشق آنان به خداوند سبب اعطای عصمت از جانب خداوند به آنان شد. علامه طباطبایی می‌گوید: عصمت دانشی است که پیامبران و امامان را از ارتکاب گناهان مصون نگه می‌دارد و با وجود آن، سر زدن گناه از آنان چه صغیره و چه کبیره ممتنع است.<ref>نگاه کنید به طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، چاپ جامعه مدرسین، ج۱۱، ص۱۶۲.</ref>

وجود ملکه عصمت در انسان باعث از بین رفتن میل نفسانی نمی‌شود و سلب‌کننده اراده و اختیار انسان نیست،<ref>نگاه کنید به سبحانی، منشور جاوید، ج۱۵، ص۳۲۸، و ج۱۷، ص۱۹۵ و ۲۹۰ و ۲۹۱.</ref> بلکه خداوند در برابر اعطای این ملکه مسئولیت سنگینی بر دوش صاحبان آن قرار داده است، و خداوند بر اساس علم پیشین خود می‌دانست که دیگران توانایی چنین مسوولیت‌های سنگینی را ندارند و حتی اگر این ملکه به آنان داده شود آنان مرتکب گناه خواهند شد؛ لذا به انسان‌های دیگر نداده است، و الا اگر از انسان‌های دیگر نیز پایبندی به لوازم عصمت را احراز می‌کرد به آنان این ملکه را می‌داد.<ref>سوره انفال آیه ۲۳</ref>

در وجود انبیاء لياقت‌ها و استعدادهايى بوده، ولى شكوفا ساختن آنها هرگز جنبه اجبارى نداشته، بلكه با اختيار و اراده خودشان اين راه را پيموده‌اند؛ اما انسان‌های دیگر لياقت‌هايى دارند و هرگز آن را شكوفا نمى‌سازند و از آن استفاده نمى‌كنند.<ref>پيام قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، ج۷، ص ۱۹۱.</ref>