الگوبودن حضرت خدیجه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

[[حضرت خدیجه (س)]]، همسر پیامبر(ص) از زنان شایسته و بزرگ اسلام است که در مکارم اخلاق مانند مثل عفت و حیا و پاکی و طهارت برای همه زنان الگو می‌باشد. و نیز ایثار، ایمان، فداکاری، مقاومت و صبر از دیگران خصائل اخلاقی اوست که می‌تواند سرمشق زنان مسلمان شود.

روایتی از [[حضرت محمد(ص)]] آمده است: «برترین زنان اهل بهشت چهار نفرند: خدیجه دختر خویلد و [[فاطمه دختر محمد]] و [[مریم دختر عمران]] و [[آسیه دختر مزاحم]].»<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ص۱۵۰، تهران، اسلامیه، ۱۳۹۰ ش.</ref> حضرت خدیجه(س) خصوصیات اخلاقی زیادی داشته است که او را به عنوان یک الگو در میان زنان مسلمان شناسانده است. از جمله در ازدواج، ایمان، ایثار، مقاومت، علاقه به همسر و عفت و حیا.  

'''الگوی ازدواج''': حضرت خدیجه(س) با سرمایهٔ زیاد، با جوانی که از نظر دارایی در سطح بسیار پایین‌تری بود ازدواج کردند، چرا که معیار ایشان ایمان و مسائل معنوی بود؛ برعکس جوانان امروز که در انتخاب خود غالباً معیارهای مادی را مدنظر قرار می‌دهند.

'''الگوی ایمان''': حضرت خدیجه(س) به محض اطلاع از پیامبری پیامبر با تمام تعصبات کاذب اجتماعی آن زمان خداحافظی کردند و افتخار اولین زن ایمان آورنده را نصیب خود کردند.

'''الگوی ایثار''': حضرت خدیجه نمونهٔ ایثار و الگوی بخشش برای همهٔ مسلمانان بلکه انسانیت است، ایشان که با سرمایه زیاد وارد خانه پیامبر (ص) شدند و تمام این مال را در راه دین خرج نمودند.<ref>ابن اثیر جزری، اسدالغابه، ج۵، ص۴۳۶.</ref> پیامبر (ص) در اینباره فرمودند: «او روزی به من ایمان آورد که دیگران مرا تکذیب کردند و روزی ثروت خود را به پای من ریخت که دیگران ثروتشان را از من دریغ کردند.»<ref>همسران رسول خدا، ص۱۸، به نقل از استیعاب ابن عبدالبر.</ref>

'''الگوی مقاومت''': همسر پیامبر(ص) با تحمل سختی‌های زیاد در [[شعب ابوطالب]] درس ایستادگی و مقاومت را به دیگران آموختند.

'''الگوی نماز''': حضرت خدیجه(س) به همراه پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) در نماز جماعت سه نفری در صحن مسجدالحرام حاضر می‌شدند و این کار الگویی بزرگی برای نماز خواهران و حتی برادران است که نمازشان به جهت خجالت کشیدن در بعضی مواقع قضا می‌شود، و نشان دادند که حیای مذموم در اسلام جایی ندارد.<ref>ابن اثیر جزری، أسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج‏۶، ص۷۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۸۹.</ref>