حدیث کسب شهرت به‌وسیله عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کسب شهرت به‌وسیله عبادت'''، در روایات ناپسند شمرده شده است. بر اساس روایتی که از [[امام رضا(ع)]] نقل شده، کسی که خودش را به وسیله [[عبادت]] میان مردم مشهور کند، باید در دینداری او شک کرد. طبق این حدیث، خدا مشهور شدن انسان به وسیله عبادت را، دوست ندارد. این روایت در کتاب حدیثی [[الامالی (شیخ طوسی)|اَمالی شیخ طوسی]] ذکر شده و سند آن [[حدیث ضعیف|ضعیف]] شمرده شده است؛ البته حدیثی مشابه آن در کتاب [[معانی الاخبار (کتاب)|معانی الاخبار]] و از [[امام صادق(ع)]] ذکر شده، که [[حدیث صحیح|صحیح]] و [[حدیث معتبر|معتبر]] دانسته شده و در آن کسب شهرت به‌وسیله عبادت   

[[شیخ حر عاملی]]، محدث شیعه قرن یازدهم قمری، بر این باور است که [[واجب|واجبات]] را باید آشکارا انجام داد؛ اما انجام [[مستحب|مستحبات]] بهتر است مخفیانه باشد تا باعث شهرت نشود. [[فیض کاشانی]]، دیگر محدث شیعه، مراد از این روایات را این دانسته که مؤمنان اعمال مستحبی‌شان را به رخ مردم نکشانند. به گفته [[علامه مجلسی]]، محدث [[شیعه]]، اگر کارهای مستحبی به صورت مخفیانه انجام نشود، ممکن است انسان به‌تدریج دچار [[تکبر|غرور]] و [[عجب|خودبرتربینی]] شود و [[اخلاص|اخلاصش]] از بین برود.