دلیل عذاب نشدن مشرکین در زمان پیامبر اسلام(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

درباره علت نازل نشدن عذاب بر مشرکین زمان پیامبر(ص)، ابتدا باید بدانیم که عذاب بر چه کسانی نازل می‌شود؟

| ترجمه = تا آن جا که رسولان [از ایمان کافران] نومید شدند و [مردم] گمان بردند که به آنها دروغ گفته شده، در این هنگام یاری ما به آنها رسید. پس هر که را خواسته بودیم نجات یافت، و عذاب ما از قوم گنهکار برگشت ندارد.

}}<ref>یوسف: ۱۱۰.</ref>  

در آیات ۳۶ سوره هود و ۲۷ سوره نوح به ناامیدی پیامبران از هدایت کافران اشاره شده و آیه ۲۷ سوره نوح بیان می‌کند که حتی فرزندان آینده آن‌ها هم فاجر و کافر خواهند بود. به فرموده علّامه طباطبایی این نکته (ناامیدی پیامبران) در قصه‌های هود، صالح، شعیب، موسی و عیسی(ع) نیز آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۲۷۹.</ref> روایتی نیز از امام محمد باقر(ع) نقل شده که حضرت نوح با واسطه وحی الهی می‌دانست که دیگر هیچ‌یک از افراد آن قوم ایمان نخواهند آورد؛ سپس حضرت به آیه ۳۶ سوره هود اشاره می‌کند که خداوند به حضرت نوح می‌فرماید: «به جز کسانی که ایمان آورده‌اند کسی دیگری ایمان نخواهد آورد.»<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار الاحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق، ج۳، ص۲۸۳.</ref>

آیه ۳۳ سوره انفال نیز به علت عذاب نکردن مشرکان قریش اشاره کرده و می‌فرماید: «و ماکان الله لیعذبهم و انت فیهم و ما کان الله معذّبهم و هم یستغفرون؛ ولی (ای پیامبر!) تا تو در میان آن‌ها هستی، خداوند آن‌ها را مجازات نخواهد کرد؛ و (نیز) تا استغفار می‌کنند، خداوند عذاب‌شان نمی‌کند». علامه طباطبایی پس از نقل نظریات مختلف درباره عذاب یاد شده در آیه، نتیجه می‌گیرد؛ که این آیه مربوط به عذاب دنیوی است و تا وقتی پیامبر در قید حیاتند و نیز پس از ایشان تا وقتی استغفار در میان امت جاری باشد، عذاب را نفی می‌کند؛ ولی با ضمیمه این آیه به آیاتی که عذاب را به این امت وعده می‌دهند؛ مثل آیه ۴۷ یونس، نتیجه می‌گیرد که در آینده، این امت به جایی می‌رسند که استغفار را نیز ترک خواهند کرد و عذاب الهی نازل خواهد شد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، همان، ج۹، ص۷۱.</ref> و این قانون ثابت خداوند است که هرگاه رسولی بفرستد، پس از ابلاغ پیام و پذیرش عده‌ای و انکار عده‌ای دیگر، عذاب الهی بین مؤمنین و تکذیب کنندگان فاصله خواهد انداخت و مؤمنین نجات می‌یابند؛ زیرا بر اساس آیه ۴۹ سوره یونس، هر امتی، اجل و مهلتی دارد که هر گاه به پایان برسد عذاب الهی در همان لحظه نازل خواهد شد. قابل توجه است که در آیه بعدی، عذاب را به مجرمین نیز سرایت می‌دهد و به تکذیب کنندگان اکتفا نمی‌کند و این گمان را باطل می‌کند که این امت به خاطر پیامبر هیچ‌گاه عذاب نخواهد شد؛ چنان‌که در آیه ۱۲۳ سوره نساء نیز این آرزو را باطل کرده است.<ref>رک: همان، ج۱۰، صص ۷۰ – ۷۴.</ref>