پرش به محتوا

تسبیح: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۱۷۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۱۰: خط ۱۰:


مفسران مصادیق و معانی زیادی برای تسبیح ذکر کرده‌اند: نمازهای پنچ‌گانه، مطلق نماز، و مطلق حمد كه با يادآورى و حمد قلبى باشد و يا گفتن ذکر سبحان الله و الحمدللَّه و ... . برخی نیز تسبیح را تنها در اذکار خاص معنا کرده‌اند.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۳، ص: ۳۳۸
مفسران مصادیق و معانی زیادی برای تسبیح ذکر کرده‌اند: نمازهای پنچ‌گانه، مطلق نماز، و مطلق حمد كه با يادآورى و حمد قلبى باشد و يا گفتن ذکر سبحان الله و الحمدللَّه و ... . برخی نیز تسبیح را تنها در اذکار خاص معنا کرده‌اند.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۳، ص: ۳۳۸
</ref>
</ref>
 
محققان معتقدند تسبیح از یک باور قلبی نشأت می‌گیرد که خداوند را دور از هر عیب و نقصی می‌داند؛ از این جهت در آیه ۱۳۰ [[سوره طه]] پس از سفارش تسبیح به پیامبر، می‌گوید باشد که به مقام رضا برسی: {{قرآن|لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ|ترجمه=باشد كه خشنود گردى.}}<ref>الميزان في تفسير القرآن، طباطبایی، ج۱۴، ص: ۲۳۶</ref>


مفسران تسبيح‌گوى حقيقى را كسى می‌دانند كه باور كرده خداوند در ذات، صفات و افعال، هيچ گونه كاستى ندارد و عظمت اين معنا را درک نموده است. بنابر اين، كسى كه حتى در دل، بر مقدّرات الهى اعتراض دارد، نمى‌تواند در گفتن ذكر تسبيح، صادق باشد.<ref>نهج الذكر، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۱، ص۴۳۷</ref>
مفسران تسبيح‌گوى حقيقى را كسى می‌دانند كه باور كرده خداوند در ذات، صفات و افعال، هيچ گونه كاستى ندارد و عظمت اين معنا را درک نموده است. بنابر اين، كسى كه حتى در دل، بر مقدّرات الهى اعتراض دارد، نمى‌تواند در گفتن ذكر تسبيح، صادق باشد.<ref>نهج الذكر، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۱، ص۴۳۷</ref>
خط ۳۸: خط ۳۶:


== تسبیح در ادب فارسی ==
== تسبیح در ادب فارسی ==
[[مولوی]] همچون ملاصدرا اعتقاد بر ذی شعور بودن همه موجودات دارد و در این موضوع می‌فرماید:
[[مولوی]] اعتقاد بر ذی شعور بودن و تسبیح همه موجودات دارد:
{{شعر|گر تو را از غيب چشمى باز شد *** جمله ذرات جهان هم راز شد
{{شعر|جمله ذرات عالم در نهان| با تو مى گويند روزان و شبان|
 
ما سميعيم و بصيريم و خوشيم| با شما نا محرمان ما خامشيم|
نطق آب و نطق خاك و نطق گل *** هست محسوس حواس اهل دل
<ref>مثنوی، به نقل از منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۱، ص۱۰۴</ref>
 
}}
فلسفى كو منكر «حنانه» است *** از حواس انبيا بيگانه است
[[سعدی]]:
 
جمله ذرات عالم در نهان *** با تو مى گويند روزان و شبان
 
ما سميعيم و بصيريم و خوشيم *** با شما نا محرمان ما خامشيم
 
چون شما سوى جمادى مى‌رويد *** محرم جان جمادات كى شويد
 
فاش تسبيح جمادات آيدت *** وسوسه تأويل‌ها بربايدت
 
چون ندارد جان تو قنديل ها *** بهر بينش كرده اى تأويل ها
<ref>مثنوی، به نقل از منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۱، ص۱۰۴</ref>}}
[[سعدی]] می‌فرماید:
{{شعر|هر گل و برگی که هست، یاد خدا می‌کند***بلبل و قمری چه خواند، یاد خداوندگار
{{شعر|هر گل و برگی که هست، یاد خدا می‌کند***بلبل و قمری چه خواند، یاد خداوندگار
<ref>سعدی، دیوان اشعار، ملحقات و مفردات</ref>
<ref>سعدی، دیوان اشعار، ملحقات و مفردات</ref>
۱۱٬۹۱۳

ویرایش