۱۱٬۹۱۳
ویرایش
ارتباط اهل برزخ با اهل دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
روایات مختلفی در ملاقات ارواح [[ایمان|مومنان]] و [[کافر|کافران]] در [[برزخ]] با اهل دنیا نقل شده است که در [[کتاب کافی]] از مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه، باب جداگانه‌ای به آن اختصاص داده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۳۰.</ref> | روایات مختلفی در ملاقات ارواح [[ایمان|مومنان]] و [[کافر|کافران]] در [[برزخ]] با اهل دنیا نقل شده است که در [[کتاب کافی]] از مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه، باب جداگانه‌ای به آن اختصاص داده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۳۰.</ref> | ||
عالمان شیعه براساس روایات معتقدند توفیق دیدار، با توجه به جایگاه مؤمن و کافر متفاوت است. اگر دیدار با اهل دنیا، سبب خشنودی و کمال مؤمن باشد، دفعات بیشتری می‌تواند به ملاقات آن‌ها بیاید و در مورد کافر این موضوع متفاوت است.<ref>عبد الله شبّر، حق الیقین، ج۲، ص۳۷۴.</ref> از [[امام صادق(ع)]] نقل شده، وقتی مؤمن به دیدار اهلش می‌آید، تنها کارهایی را می‌بیند که سبب رضایت و خشنودی اوست اما کارهایی که سبب ناراحتی او می‌شود، از او پوشیده می‌گردد اما کافر وقتی به دیدار اهلش می‌آید، آنچه را می‌بیند باعث ناراحتی‌اش می‌شود، ولی کارهایی که باعث خوشحالی او می‌شود، از او پنهان می‌گردد.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۳۰، کتاب الجنائز، باب انّ المیت یزور اهله، ح ۱.</ref> | |||
روایات متعددی به ارتباط برزخیان با اهل دنیا اشاره کرده‌اند: | |||
* [[پیامبر اسلام(ص)]] به مسلمانان توصیه کرده که برای مردگان خود هدیه (صدقه و دعا) بفرستند. براساس این حدیث ارواح مؤمنان هر [[جمعه]] به آسمان دنیا می‌آیند، چنین خطاب می‌کنند «از آن اموالی که در دست ما بود و حالا در دست شما است و عذاب و حساب آن بر ماست، مهربانی کنید به درهمی، قرص نانی، لباسی».<ref>شیخ عباس قمی، منازل الآخره، ص۳۹ و ۴۰.</ref> | |||
* ٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا مِنْ مُؤْمِنٍ وَ لَا كَافِرٍ إِلَّا وَ هُوَ يَأْتِي أَهْلَهُ عِنْدَ زَوَالِ الشَّمْسِ فَإِذَا رَأَى أَهْلَهُ يَعْمَلُونَ بِالصَّالِحَاتِ حَمِدَ اللَّهَ عَلَى ذَلِكَ وَ إِذَا رَأَى الْكَافِرُ أَهْلَهُ يَعْمَلُونَ بِالصَّالِحَاتِ كَانَتْ عَلَيْهِ حَسْرَةً.<ref>کلینی، الكافی، ج۳، ص۲۳۰.</ref> | |||
* ٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْمَيِّتِ يَزُورُ أَهْلَهُ قَالَ نَعَمْ فَقُلْتُ فِي كَمْ يَزُورُ قَالَ فِي الْجُمْعَةِ وَ فِي الشَّهْرِ وَ فِي السَّنَةِ عَلَى قَدْرِ مَنْزِلَتِهِ فَقُلْتُ فِي أَيِّ صُورَةٍ يَأْتِيهِمْ قَالَ فِي صُورَةِ طَائِرٍ لَطِيفٍ يَسْقُطُ عَلَى جُدُرِهِمْ وَ يُشْرِفُ عَلَيْهِمْ فَإِنْ رَآهُمْ بِخَيْرٍ فَرِحَ وَ إِنْ رَآهُمْ بِشَرٍّ وَ حَاجَةٍ حَزِنَ وَ اغْتَم<ref>کلینی، الكافي، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۳۰.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||