انواع خودشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

انواع خودشناسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۵

۲۳ بایت حذف‌شده ، ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۰

←‏انواع خودشناسي:

A.ahmadi

automoderated

۶٬۳۴۱

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 ==انواع خودشناسي: ==
-۱. خودشناسي نوعي (فلسفي):}}<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> يعني شناخت حقيقت نفس انساني كه در مباحث مربوط به معرفت نفس مورد بحث و مطالعه قرار مي گيرد.
+۱. خودشناسي نوعي (فلسفي):<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> به معنای شناخت حقيقتِ نفس انساني، كه در مباحث مربوط به [[معرفت نفس]] مورد بحث قرار گرفته است.
-۲. خودشناسي اخلاقي:<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> شناخت خويشتن از نظر صفات و استعدادها و ملكات اخلاقي است.
+۲. خودشناسي اخلاقي:<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> شناخت خود از نظر ویژگی‌ها، استعدادها و ملكات اخلاقي است.
-۳. خودشناسي جنسيتي:<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> شناخت خود از نظر استعدادها و سرمايه هاي خاصي كه به هر يك از دو جنس ذكور و اناث اختصاص دارد.
+۳. خودشناسي جنسيتي:<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> شناخت خود از نظر استعدادهای خاصي كه به هر يك از دو جنس مرد و زن اختصاص دارد.
-۴. خودشناسي فطري(علم حضوري):<ref>آموزش و پرورش، جلوه هاي معلمي استاد مطهري، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.</ref> انسان به ذات خود آگاه است؛ جوهر ذات انسان، آگاهي است؛ پيدايش «من» انسان عين پيدايش آگاهي به خود است؛ در آن مرحله فرد آگاه، آگاهي و شيء به آگاهي درآمده يكي است. (علم حضوري قبل از خودسازي و رياضت ها)
+۴. خودشناسي فطري (علم حضوري):<ref>آموزش و پرورش، جلوه هاي معلمي استاد مطهري، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.</ref> انسان به ذات خود آگاه است؛ جوهر ذات انسان، آگاهي است؛ پيدايش «من» انسان عين پيدايش آگاهي به خود است؛ در آن مرحله فرد آگاه، آگاهي و شيء به آگاهي درآمده يكي است. (علم حضوري قبل از خودسازي و رياضت ها)
 ۵. خودشناسي انساني:<ref>آموزش و پرورش، جلوه هاي معلمي استاد مطهري، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.</ref> آگاهي به خود در رابطه با همه انسان‌ها؛ خودآگاهي انساني بر اين اصل و فلسفه استوار است كه انسان‌ها مجموعاً يك واحد واقعي به شمار مي روند و از يك وجدان مشترك انساني بهره مندند. احساس انسان دوستي و انسان گرايي در همه افراد انسان موجود است اگر اين نوع خودآگاهي در فردي پيدا شود دردش درد انسان و آرزوهايش آرزوهاي انسان مي شود.