۱۱٬۸۷۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
مخالفان این روایات معتقدند آشفتگی و تعارضی که در این روایات وجود دارد و سهم اهلبیت از آیات قرآن را از همه آیات تا بخشی اندک دانسته، به هیچوجه قابل پذیرش نیست. البته این افراد، اصل [[ارزیابی روايات تطبيق آيات بر اهلبيت(ع)|انطباِق برخی آیات بر اهلبیت(ع)]] یا افراد دیگر را یک امر طبیعی و عقلانی دانستهاند. | مخالفان این روایات معتقدند آشفتگی و تعارضی که در این روایات وجود دارد و سهم اهلبیت از آیات قرآن را از همه آیات تا بخشی اندک دانسته، به هیچوجه قابل پذیرش نیست. البته این افراد، اصل [[ارزیابی روايات تطبيق آيات بر اهلبيت(ع)|انطباِق برخی آیات بر اهلبیت(ع)]] یا افراد دیگر را یک امر طبیعی و عقلانی دانستهاند. | ||
برخی عالمان شیعه، این نوع روایات را پذیرفته و معتقدند روایت صحیح در این روایات را گرفته و سایر آنها که سند معتبری ندارند را رد میکنیم. در عین حال، موافقان راه جمعی را نیز برای جمع میان این روایات، پیشنهاد کردهاند. علامه مجلسی احتمال داده این درصدها تنها برای تخمین گفته شده باشد و نه برای تقسیم واقعی. | برخی عالمان شیعه، این نوع روایات را پذیرفته و معتقدند روایت صحیح در این روایات را گرفته و سایر آنها که سند معتبری ندارند را رد میکنیم. در عین حال، موافقان راه جمعی را نیز برای جمع میان این روایات، پیشنهاد کردهاند. علامه مجلسی احتمال داده این درصدها تنها برای تخمین گفته شده باشد و نه برای تقسیم واقعی یا اینکه هر تقسیم در این روایات براساس حیثیتی و معیار جداگانهای گفته شده است. | ||
== روایات == | == روایات == | ||
روایاتی وجود دارد که براساس آنها بخشی از | روایاتی وجود دارد که براساس آنها بخشی از [[قرآن]]؛ یک سوم یا یک چهارم در مورد [[اهلبیت(ع)]] است. در [[کتاب کافی]]، از معتبرترین کتابهای روایی شیعه، دو روایت از این روایات نقل شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، کتاب فضل القرآن باب النوادر، حدیث ۲ و ۴.</ref> [[علامه مجلسی]]، تعدادی از این روایات را در [[کتاب بحارالانوار]] جمعآوری کرده است.<ref>. ر.ک. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۰۵; ج۳۵، ص۳۵۶; ج۹۲، ص۱۱۴، ۱۱۵.</ref> از نظر تعداد، این روایات را هشت روایت از شیعه و دو روایت از [[اهلتسنن]] ذکر کردهاند. | ||
در میان این روایات، یک روایت از ابوبصیر نقل شده که دارای سند بوده و محققان سند آنرا موثق | در میان این روایات، یک روایت از [[ابوبصیر]] نقل شده که دارای سند بوده و محققان سند آنرا موثق دانستهاند. در این روایت، [[امام باقر(ع)]]، قرآن بر چهار بخش دانسته؛ یکی در مورد اهلبیت، دیگری در مورد دشمنان آنها، یکی در سنتها و امثال و دیگری در واجبات و احکام.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق،ج۲، ص۶۲۸.</ref> علامه مجلسی این روایت را مرسل دانسته است.<ref>علامه مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۵۱۷.</ref> | ||
محققان مابقی روایات را | محققان مابقی این روایات را از نظر سند و متن، دارای اشکال دانسته و معتقدند بیشترِ این روایات بدون سند یا دارای راویان ضعیف و [[غالی]] هستند. | ||
== مخالفان این روایات == | == مخالفان این روایات == | ||
برخی محققان با این نوع روایات مخالفت کرده و معتقدند، اختلاف فاحشی بین این روایات وجود دارد. در روایتی آمده همه آیات قرآن | برخی محققان با این نوع روایات مخالفت کرده و معتقدند، اختلاف فاحشی بین این روایات وجود دارد. در روایتی آمده همه آیات قرآن درباره اهلبیت است. روایت دیگری میگوید: دو سوم قرآن در بارهٔ اهلبیت و شیعیان است. در روایت دیگری یک سوم قرآن را درباره اهلبیت و شیعیان دانسته است. روایت چهارم میگوید: یک چهارم قرآن درباره اهلبیت است. روایت پنجم میگوید: یک ششم قرآن درباره اهلبیت است و بالاخره روایتی میگوید: یک چهارم قرآن در حلال، یک چهارم در حرام، یک چهارم در احکام و سنت و یک چهارم در اخبار گذشتگان و آیندگان و آیات مربوط به حلّ و فصل اختلافات است. مخالفان این روایات، معتقدند آشفتگی و اضطرابی که در این روایات وجود دارد و سهم اهلبیت از آیات قرآن را از همه آیات تا بخشی اندک دانسته، به هیچوجه قابل پذیرش نیست. | ||
از نگاه مخالفان، در این روایات، حیثیت تقسیم نیز یکی است و آن، تعیین بخشی از قرآن است که در مورد اهلبیت نازل شده است. | از نگاه مخالفان، در این روایات، حیثیت تقسیم نیز یکی است و آن، تعیین بخشی از قرآن است که در مورد اهلبیت نازل شده است. |