automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
مجازات اهانت به پیامبر اسلام(ص) و اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
مجازات اهانت به پیامبر اسلام(ص) و اهل‌بیت(ع) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۱
، ۱۲ مارس ۲۰۲۲←سَبّ النبی
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
بر اساس اخبار و روایات، مجازات سب‌کنندۀ پيامبر (ص) و امامان معصوم (ع) قتل است. فقيهانی چون شيخ مفيد بر اساس روایات معتقد به ضرورت اذن امام در اجرای اين حکم‌اند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، نویسنده (ها): احمد پاکتچی - محمدصادق لبانی مطلق، ج۹، ص۴۵۳</ref> | |||
بر اساس اخبار و روایات، مجازات سب‌کنندۀ پيامبر (ص) و امامان معصوم (ع) قتل است. صاحب جواهر ادعای اجماع محصّل و منقول دارد.<ref>جواهر الكلام، ج ۴۱، ص ۴۳۲. به نقل از آئين كيفرى اسلام، ترابى شهرضايى، اكبر، ج۲، ص ۳۳۷</ref> فقيهانی چون شيخ مفيد بر اساس روایات معتقد به ضرورت اذن امام در اجرای اين حکم‌اند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، نویسنده (ها): احمد پاکتچی - محمدصادق لبانی مطلق، ج۹، ص۴۵۳</ref> | |||
طبق فتوای فقیهان اگر كسى نبىّ اكرم (ص) را سبّ كند، بر شنونده واجب است دشنام‌دهنده را به قتل برساند؛ و نياز به مراجعه‌ى به امام (ع) و حاكم شرع ندارد. اين يك حكم تكليفى است و شنونده بايد آن را اجرا كند؛ به شرط اين كه خوفى در كار نباشد. موارد خوف دو نوع است و هركدام حكم خاصّى دارد: یک: بر جان خود يا جان ديگرى، و يا بر آبروى خود يا آبروى مسلمان ديگر ترس دارد. در اين صورت، نه‌تنها كشتن دشنام‌دهنده واجب نيست، بلكه جايز نبوده و ترك آن واجب است. دو: بر مال خطير و داراى اهميّتى بيم دارد؛ يعنى مى‌ترسد با قتل دشنام‌دهنده، ضرر عظيمى به مالش يا مال برادر مسلمانش وارد آيد. در اين صورت، كشتن دشنام‌دهنده واجب نيست؛ بلكه جايز است؛ يعنى مى‌تواند متحمّل ضرر شده و او را به قتل برساند؛ يا آن كه متعرّض او نگردد و مالش را حفظ كند.<ref>آئين كيفرى اسلام، ترابى شهرضايى، اكبر، ج۲، ص ۳۳۷</ref> | طبق فتوای فقیهان اگر كسى نبىّ اكرم (ص) را سبّ كند، بر شنونده واجب است دشنام‌دهنده را به قتل برساند؛ و نياز به مراجعه‌ى به امام (ع) و حاكم شرع ندارد. اين يك حكم تكليفى است و شنونده بايد آن را اجرا كند؛ به شرط اين كه خوفى در كار نباشد. موارد خوف دو نوع است و هركدام حكم خاصّى دارد: یک: بر جان خود يا جان ديگرى، و يا بر آبروى خود يا آبروى مسلمان ديگر ترس دارد. در اين صورت، نه‌تنها كشتن دشنام‌دهنده واجب نيست، بلكه جايز نبوده و ترك آن واجب است. دو: بر مال خطير و داراى اهميّتى بيم دارد؛ يعنى مى‌ترسد با قتل دشنام‌دهنده، ضرر عظيمى به مالش يا مال برادر مسلمانش وارد آيد. در اين صورت، كشتن دشنام‌دهنده واجب نيست؛ بلكه جايز است؛ يعنى مى‌تواند متحمّل ضرر شده و او را به قتل برساند؛ يا آن كه متعرّض او نگردد و مالش را حفظ كند.<ref>آئين كيفرى اسلام، ترابى شهرضايى، اكبر، ج۲، ص ۳۳۷</ref> | ||