پرش به محتوا

اذیت کردن خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
طبق آیه۵۷ از سوره احزاب، معنی اذیت کردن خدا چیست؟ و چرا از فعل مضارع که دلالت بر استمرار می‌کند استفاده شده است؟
طبق آیه۵۷ از سوره احزاب، معنی اذیت کردن خدا چیست؟ و چرا از فعل مضارع که دلالت بر استمرار می‌کند استفاده شده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}آزار دادن خداوند که در آیه ۵۷ [[سوره احزاب]] آمده است معناهای متفاوتی دارد از جمله: اذیت کردن اولیاء خداوند. [[کفر]] و [[شرک]] که سبب خشم خداوند می‌شود. آزار دادن پیامبر(ص) که پنداری آزار دادن خداوند است.  
{{پاسخ}}آزار دادن خداوند که در آیه ۵۷ [[سوره احزاب]] آمده است معناهای متفاوتی دارد از جمله: اذیت کردن اولیاء خداوند. [[کفر]]، [[شرک]] و گناه که سبب خشم خداوند می‌شود. آزار دادن پیامبر(ص) که به سبب مقام بزرگ او، آزار دادن خداوند است.  


== متن آیه ==
== متن آیه ==
خط ۱۳: خط ۱۳:


== احتمالات درباره معنای آزار دادن خداوند ==
== احتمالات درباره معنای آزار دادن خداوند ==
آزار خدا و پیامبر در آیه شریفه (ص) با صیغه مضارع که نشانگر استمرار می‌باشد آمده است. آزرده شدن خداوند متعال سؤال برانگیز است. چرا که خداوند از عوامل خارجی منفعل و متأثر نمی‌شود. به همین جهت مفسران در معنی عبارت «یؤذن الله …» اقوال و احتمالاتی ذکر کرده‌اند که می‌توان آنها را به شرح زیر جمع‌بندی کرد:
آزار خدا و پیامبر(ص) در آیه ۵۷ سوره احزاب با صیغه مضارع که نشانگر استمرار می‌باشد آمده است. آزرده شدن خداوند متعال سؤال برانگیز است؛ چرا که خداوند از عوامل خارجی منفعل و متأثر نمی‌شود. به همین جهت مفسران در معنی عبارت «یؤذن الله …» اقوال و احتمالاتی ذکر کرده‌اند که می‌توان آنها را به شرح زیر جمع‌بندی کرد:


۱. بعضی احتمال داده‌اند مراد از «یؤذون الله» آزار اولیاء خداست<ref>ر. ک. شیخ طوسی، التبیان فی تفسیرالقرآن، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹، ج۸، ص۳۶۰؛ و محمدبن احمد، انصاری قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، بیروت، داراحیاء الثراث العربی، ۱۴۰۵، ج۱۴، ص۲۳۸.</ref> و در واقع کلمه اولیاء مضاف محذوف است و حذف مضاف و نسبت دادن آزار به خود خدا برای تعظیم (بزرگ داشت) اولیاء الله می‌باشد.
۱. بعضی احتمال داده‌اند مراد از «یؤذون الله» آزار اولیاء خداست<ref>ر. ک. شیخ طوسی، التبیان فی تفسیرالقرآن، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹، ج۸، ص۳۶۰؛ و محمدبن احمد، انصاری قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، بیروت، داراحیاء الثراث العربی، ۱۴۰۵، ج۱۴، ص۲۳۸.</ref> و در واقع کلمه اولیاء مضاف محذوف است و حذف مضاف و نسبت دادن آزار به خود خدا برای تعظیم (بزرگ داشت) اولیاء الله می‌باشد.


۲. احتمال دیگری که ذکر شده است این است که مراد، آزار رسول خدا(ص) می‌باشد و به جهت تعظیم و بزرگ داشت پیامبر، اذیت شدن را خدا به خود نسبت داده است و اذیت آن حضرت را همانند اذیت خودش قرار داده است.<ref>طباطبائی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، اسماعیلیان، چاپ پنجم، ۱۳۷۱ ش، ج۱۶، ص۳۳۸؛ و ر.ک. فضل بن حسن طبرسی،
۲. احتمال دیگری که ذکر شده است این است که مراد، آزار رسول خدا(ص) می‌باشد و به جهت تعظیم و بزرگ داشت پیامبر، اذیت شدن را خدا به خود نسبت داده است و اذیت آن حضرت را همانند اذیت خودش قرار داده است.<ref>طباطبائی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، اسماعیلیان، چاپ پنجم، ۱۳۷۱ ش، ج۱۶، ص۳۳۸؛ و ر.ک. فضل بن حسن طبرسی،
مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج۷–۸، ص۵۷۹، ر.ک. محمود بن محمد، زمخشری، الکشاف، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۶ ق، ج۳، ص۵۵۹.</ref> و از ظاهر فرمایش علامه طباطبائی (ره) چنین استفاده می‌شود که این احتمال را پذیرفته‌اند.<ref>المیزان، همان.</ref>
مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج۷–۸، ص۵۷۹، ر.ک. محمود بن محمد، زمخشری، الکشاف، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۶ ق، ج۳، ص۵۵۹.</ref> و از ظاهر گفتار [[علامه طباطبائی]] چنین استفاده می‌شود که این احتمال را پذیرفته‌اند.<ref>المیزان، همان.</ref>


۳. برخی نیز احتمال داده‌اند که مراد از «یؤذون الله» عبارت است از کفر، شرک، ترک دین، مخالف با اوامر و نواهی و توهین به مقدسات.<ref>سید عبدالحسین طیب، الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ سوم، ۱۳۶۶ ش، ج۱۰، ص۵۲۴.</ref>
۳. برخی نیز احتمال داده‌اند که مراد از «یؤذون الله» عبارت است از کفر، شرک، ترک دین، مخالف با اوامر و نواهی و توهین به مقدسات.<ref>سید عبدالحسین طیب، الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ سوم، ۱۳۶۶ ش، ج۱۰، ص۵۲۴.</ref>
automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱

ویرایش