سعد و نحس بودن ایام: تفاوت میان نسخه‌ها

سعد و نحس بودن ایام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۸

۱٬۳۲۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

A.rezapour

automoderated، ناظمان (CommentStreams)

۱۵٬۲۶۸

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 == نحس و مبارک بودن ایام از دیدگاه قرآن کریم ==
-قرآن شبی که قرآن در آن نازل شد را مبارک می‌نامد: {{قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ|ترجمه=[که] ما آن را در شبی فرخنده نازل کردیم.|سوره=دخان|آیه=۳}}
+قرآن، شبی که قرآن در آن نازل شد را مبارک می‌نامد: {{قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ|ترجمه=[که] ما آن را در شبی فرخنده نازل کردیم.|سوره=دخان|آیه=۳}}
 در قرآن کریم، تنها در دو مورد اشاره به «نحس بودن ایّام» شده است که درباره عذاب قوم عاد است:
@@ خط ۴۶: / خط ۴۶: @@
 برخی این نحس و سعد بودن ایام برای توجّه دادن مسلمین به حوادثی که در گذشته واقع شده است، تا رفتار و اعمال خود را بر حوادث تاریخی سازنده تطبیق دهند، و از حوادث مخرّب و روشِ بنیان‌گذاران آن‌ها فاصله گیرند؛ لذا در روایات فراوان سعد و نحس ایّام را با بعضی از حوادث مطلوب یا نامطلوب پیوند می‌دهد، مخصوصاً در مورد روز عاشورا که بنی‌امیّه به گمان پیروزی (ظاهری) بر اهل بیت، آن روز را مسعود و مبارک می‌شمردند و به همین دلیل در روایات شدیداً مبارک دانستن آن روز نهی شده، و حتّی دستور داده‌اند که آن روز را روز ذخیره آذوقه سال و مانند آن قرار ندهند بلکه کسب و کار را در آن روز تعطیل کرده، و عملاً از برنامهٔ بنی‌امیّه فاصله بگیرند.<ref>ر. ک. تفسیر نمونه، همان، ج۲۳، ص۴۴.</ref> پس توجّه دادن اسلام به سعد و نحس ایّام، برای این است که به یک سلسله، حوادث تاریخی آموزنده توجّه شود.
-توسّل و توجّه به ساحت قدس الهی، و استمداد از ذات پاک پروردگار. در روایات متعدّدی توصیّه شده است. در روزهائی که نام نحس بر آن‌ها گذارده شده است، با دادن صدقه، یا خواندن دعا و قرآن کریم، و توکّل بر ذات الهی و استمداد از لطف او خود را بیمه کنید. از جمله: «یکی از دوستان امام حسن عسکری(ع) روز سه‌شنبه خدمتش رسید، امام فرمود: دیروز تو را ندیدم، عرض کرد: دوشنبه بود، و من در این روز حرکتی ناخوش داشتم. فرمود: کسی که دوست دارد از شرّ روز دوشنبه در امان باشد، در اوّلین رکعت نماز صبح سورهٔ «هل اتی» بخواند سپس امام آیه‌ای از سورهٔ «هل اتی» را (که تناسب با رفع شر دارد) تلاوت فرمود:<ref>بحارالانوار، همان، ج۵۶، ص۳۹، ح۷.</ref> خداوند نیکان را از شر روز رستاخیز نگاه می‌دارد او به آن‌ها خرّمی و طراوت ظاهر و خوشحالی درون عطا می‌کند.»<ref>هل‌اتی، آیه ۱۱.</ref>
 {{پایان پاسخ}}