تسبیح مخلوقات خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

تسبیح در لغت بمعنی تنزیه و تقدس<ref>المنجد فی اللغه و الاعلام، ذیل لغت تسبیح.</ref> است و مراد از تسبیح خداوند، توجّه هر شیء به خداوند عزوجل و تقدیس و تنزیه او از هر نقص و عیبی<ref>رستگاری، یعسوب الدین، تفسیر البصائر، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۳ق، ج۵۴، ص۶۰۱.</ref> می‌باشد، و بعبارت دیگر منزه دانستن حق تعالی از نقائص می‌باشد. ملاصدرا می گوید تسبیح و روح آن عبارت است از تجربه و خالص نمودن ذات الهی از وابستگی های موجودات و آمیزش پدیده ها و امکان.<ref>صدرالدین شیرازی، تفسیر سوره جمعه،  ترجمه و تصحیح محمد خواجوی، انتشارات مولی، ص۱۵، به نقل از مقاله تبیین فلسفی مسأله تسبیح موجودات از دیدگاه ملاصدرا، مجله فلسفی تحلیلی، شماره سی سه، بهار و تابستان ۱۳۹۷، ص۶۳ ۸۷، شمس اله سراج، حجت منصوری.</ref>