حدیث حسین منی و انا من حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ'''، بخشی از حدیثی است که از [[پیامبر(ص)]] درباره [[امام حسین(ع)]] نقل شده و در آن پیامبر «حسین را از خود و خود را از حسین» دانسته است.  

حدیث حسین منی و انا من حسین به نقل از پیامبر(ص)، در کتاب‌های حدیثی شیعه، مانند کامل الزیارات نوشته ابن قولویه،<ref name=":0" /> شرح الاخبار نوشته قاضی نعمان مغربی<ref>قاضی نعمان مغربی، شرح الاخبار، قم، مؤسسه نشر اسلامی، بی تا، ج۳، ص۸۸.</ref> و ارشاد تألیف شیخ مفید<ref>الارشاد، بیروت، دارالمفید للطباعه و النشر و التوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۱۲۷.</ref> آمده است. راویان سلسله‌سند این روایت بر اساس نقلی که در کامل الزیارات آمده چنین‌اند: محمد بن عبدالله جعفر حِمْیَری، ابی‌سعید حسن بن علی بن زکریا عَدَوی بصری، عبد الاَعلیٰ بن حَمّاد بُرْسی، وَهْب، عبدالله بن عثمان، سعید بن ابی‌راشد و یَعْلی عامِری.<ref name=":0" />

{{اصلی|انا من حسین}}

 

=== سبط ===

درباره عبارت حسین سبط من الاسباط، سبط را به معنای جماعت و قبیله دانسته‌اند. شرباصی احتمال داده مراد از عبارت این است که حسین در بلندی مقام، مرتبه یک امت را دارد؛ یا اینکه اجر و ثواب او مثل اجر یک امت است. این به دلیل بزرگی فضیلت و عظمت کاری است که انجام داده است.<ref>شرباصی، حفیدة الرسول، ص۴۰، به نقل از صافی، لطف‌الله، پرتوی از عظمت امام حسین(ع)، قم، دفتر تنظیم و نشر آثار آیت‌الله صافی گلپایگانی، ۱۳۹۵ش، ص۳۸.</ref>