automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نیازمند گسترش}} | |||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۸: | خط ۱۰: | ||
== متن حدیث و ترجمه == | == متن حدیث و ترجمه == | ||
[[پیامبر(ص):]] {{عربی|...فَجَعَلَ (رسول الله) إِحْدَى يَدَيْهِ تَحْتَ ذَقَنِهِ (حسین) وَ اَلْأُخْرَى تَحْتَ قَفَائِهِ وَ وَضَعَ فَاهُ عَلَى فِيهِ وَ قَبَّلَهُ ثُمَّ قَالَ حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اَللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ اَلْأَسْبَاطِ.}}<ref>ابن قولویه، جعفر، کامل الزیارات، بیجا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۱۶.</ref> | |||
پیامبر(ص) يك دستش را زير چانه حسین(ع) و دست ديگر را پشت سرش قرار داد و دهانش را روى دهانش گذارد و او را بوسيد و سپس فرمود: «حسين از من و من از حسينم، خداوند كسى را كه حسين را دوست بدارد، دوست دارد،<ref>ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ترجمه محمدجواد ذهنی تهرانی، تهران، پیام حق، ۱۳۷۷ش، ص۱۵۶.</ref> حسين نوهای از نوادگان<ref>محمدی ریشهری، محمد، دانشنامه امام حسین(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، قم، دار الحدیث، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۱۸۹.</ref> (یا امتی از امتها<ref>شرباصی، حفیدة الرسول، ص۴۰، به نقل از صافی، لطفالله، پرتوی از عظمت امام حسین(ع)، قم، دفتر تنظیم و نشر آثار آیتالله صافی گلپایگانی، ۱۳۹۵ش، ص۳۸.</ref>) است. | |||
== بررسی سندی == | |||
== بررسی محتوایی == | |||
انا من حسین | |||
{{اصلی|انا من حسین}} | |||
=== سبط === | |||
{ | |||
درباره عبارت حسین سبط من الاسباط، سبط را به معنای جماعت و قبیله دانستهاند. شرباصی احتمال داده مراد از عبارت این است که حسین در بلندی مقام، مرتبه یک امت را دارد؛ یا اینکه اجر و ثواب او مثل اجر یک امت است. این به دلیل بزرگی فضیلت و عظمت کاری است که انجام داده است.<ref>شرباصی، حفیدة الرسول، ص۴۰، به نقل از صافی، لطفالله، پرتوی از عظمت امام حسین(ع)، قم، دفتر تنظیم و نشر آثار آیتالله صافی گلپایگانی، ۱۳۹۵ش، ص۳۸.</ref> | |||
==رابطه اسلام و امام حسین(ع)== | ==رابطه اسلام و امام حسین(ع)== |