محزون بودن در اعیاد در زمان غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

امامان معصوم نیز به خاطر غیبت امام زمان (ع) می‌گریستند به عنوان نمونه، [[سدیر صیرفی]] می‌گوید: به خدمت مولایمان [[امام صادق (ع)]] رفتیم و امام را در حال گریه و ناله دیدیم. او آنگاه حالت امام را این‌گونه تشریح می‌کند: او همچون مادر فرزند از دست داده، می‌گریست، اندوه از گونه‌های مبارکش پیدا بود و رنگ چهره‌اش تغییر کرده بود؛ اشک‌های او لباسش را خیس کرده بود و در این حالت می‌گفت: مولای من! غیبت تو، خواب را از چشمانم ربوده و زمین را بر من تنگ نموده و آسایش دلم را از من گرفته است؛ مولای من! غیبت تو، بلا و مصیبت مرا به فاجعه‌های ابدی پیوند داده است.<ref>ابن بابویه، محمد، کمال الدین، ج‏۲، باب ۳۴، ص‏۲۱.</ref>

{{پایان پاسخ}}