آیات قرآن مربوط به سیاست و اداره جامعه دینی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شروع متن}}

نگاهی گذرا به آیات قرآن کریم به خوبی گویای این نکته است که «قرآن کریم همان گونه که دستورهای عبادی مانند «اقیموا الصلوه»<ref>سوره بقره، آیه ۴۳</ref> و «کتب علیکم الصیام»<ref>سوره بقره، آیه ۱۸۳</ref> و دستورهای اخلاقی مانند «لایسخر قوم من قوم»<ref>سوره حجرات، آیه ۱۱</ref> و «لایغتب بعضکم بعضاً»<ref>سوره حجرات، آیه ۱۲</ref> دارد، فرامین اجتماعی همچون «انما المؤمنون اخوه»<ref>سوره حجرات، آیه ۱۰</ref> و «اعتصموا بحبل الله»<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۰۳</ref> و دستور حقوقی و اقتصادی نظیر «اتوا الزکوه»<ref>۰- سوره توبه، آیه ۵</ref> و فرمان جزایی و کیفری چون «السارق و السارقه فاقطعوا ایدیهما»<ref>۱- سوره مائده، آیه ۳۸</ref> و «الزانیه و الزانی فاجلدوا کل واحد منها مأه جلده»<ref>۲- سوره نور، آیه ۲</ref> و دستورهای سیاسی و نظامی چون «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه»<ref>۳- سوره انفال، آیه ۶۰</ref> و «ولیجدوا فیکم غلظه»<ref>۴- سوره توبه، آیه ۱۲۳</ref>و «جاهد الکفار و المنافقین»<ref>۵- سوره نساء، آیه ۷۳</ref> نیز دارد. بررسی قرآن کریم نشان می‌دهد که دین اسلام، از سویی مبدأ و معاد و وحی و رسالت را به عنوان مسایل اعتقادی طرح نموده و از سوی دیگر، به بحث از فضایل و رذایل اخلاقی و تحصیل و ترک هر یک پرداخته است و از سوی سوم، مسایل فردی و عبادی را ارایه نموده و در بعد دیگر، احکام اجتماعی و اقتصادی و نظامی و سیاسی، حدود و قصاص و دیات و جنگ و دفاع و امر به معروف و نهی از منکر را برای حفظ و حراست از احکام دینی و حکومت اسلامی به مسلمانان اعطا فرموده است .»<ref>۶ – جوادی آملی، عبد الله، ولایت فقیه، ولایت فقاهت و عدالت، قم: مرکز نشر اسرا، ۱۳۸۵، ص۶۷–۶۸</ref>

اینها تنها نمونه‌هایی از روایات است که ناظر به سیاست و اداره امور جامعه می‌باشد که به خوبی بیانگر توجه معصومین(ع) به ابعاد سیاسی دین می‌باشد.

== منابع ==