ریحانة النبی: تفاوت میان نسخه‌ها

در مورد اطلاق اسم یا صفت «ریحانه» به حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیز، ابتدا مناسب است از باب مقدمه بدانیم که این واژه در نگاه اهل لغت در چند معنا استعمال شده است. راغب در مفرادت در معنای این کلمه می‌نویسد: «فَالرَّیْحَانُ‏: ما له رَائِحَه، و قیل رزق، ثمّ یقال للحبّ المأکول ریحان<ref>راغب اصفهانی، حسین، مفردات ألفاظ القرآن‏، بیروت، دار القلم، چاپ اول، ۱۴۱۲ ق، ص۳۷۰.</ref>؛ ریحان آن چیزی است که بوی خوش دارد و گفته شده که معنای رزق نیز می‌دهد، سپس گفته شده که به دانه خوراکی نیز ریحان گویند». در النهایه در توضیح این واژه چنین آمده است: «الرَّیْحَانُ‏: یطلق علی الرّحمه و الرّزق و الرّاحه، و بالرّزق سمّی الولد رَیْحَاناً<ref>ابن اثیر جزری، مبارک، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش، ج۲ ص۲۸۸.</ref>؛ ریحان بر رحمت و رزق و راحت اطلاق می‌شود و به سبب روزی بودن فرزند، ریحان نامیده شده است».

۱- امیرالمؤمنین در ضمن روایتی در توصیف خود چنین می‌فرمایند: «وَ أَنَا زَوْجُ الْبَتُولِ سَیِّدَه نِسَاءِ الْعَالَمِینَ- فَاطِمَه التَّقِیَّه النَّقِیَّه الزَّکِیَّه الْمَبَرَّه الْمَهْدِیَّه حَبِیبَه حَبِیبِ اللَّهِ وَ خَیْرِ بَنَاتِهِ وَ سُلَالَتِهِ وَ رَیْحَانَه رَسُولِ اللَّهِ<ref>معانی الأخبار، پیشین، ص۵۸؛ و طبری آملی، عماد الدین أبی جعفر محمد، بشاره المصطفی لشیعه المرتضی، نجف المکتبه الحیدریه، چاپ دوم، ۱۳۸۳ ق، ص۱۳.</ref>؛ من همسر بتول، سرور زنان جهان، فاطمه با تقوایِ پاکیزه، نیکوی هدایت شده و محبوب حبیب خدا و بهترین دختران و ذریه‌اش و ریحانه رسول خدا هستم». ۲- ۳- همچنین در زیارتی از زیارت‌های امام حسین(ع) آمده است: «السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ الطَّیِّبُ الزَّکِیُّ الْحَبِیبُ الْمُقَرَّبُ وَ ابْنُ رَیْحَانَه رَسُولِ اللَّهِ‏<ref>شهید اول، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۱۰ ق، ص۱۴۵.</ref>؛ سلام بر تو ای کسی که راستگوی پاک و نیکو، دوست و مقرب درگاه الهی و فرزند ریحانه رسول خدا هستی». ۴-