|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
| |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| خط ۶: |
خط ۵: |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
|
| |
|
| قوم شعیب که همان طائفه «أیکه» می‌باشد (واژه أیکه به درخت‌های درهم آمیخته اطلاق می‌شود و بعد اسم شده برای طائفه شعیب.<ref>مجمع البحرین، ج۵، ص۲۵۴.</ref> | | '''قوم شعیب''' همان [[قوم ایکه]] و [[قوم مدین]] (یا سرزمین مدین) بودند که [[حضرت شعیب(ع)]] برای هدایتشان نزدشان فرستاده شد. در قرآن آمده است که مردم ایکه شعیب را تکذیب کردند و پس از آنکه دعوت شعیب نتیجه نداد عذاب الهی نازل شد.<ref>آیات ۱۷۶ تا ۱۹۰ سوره شعراء</ref> |
|
| |
|
| همان طائفه ای است که راه توحید را رها ساخته و در سنگلاخ شرک و بت‌پرستی سرگردان شدند و در سرزمین مدین که در مشرق خلیج عقبه قرار داشته به تجارت می‌پرداخته ولی در اثر غفلت و دوری از خدا به فساد به خصوص فساد اقتصادی دچار گشتند و به کم فروشی و ندادن حقوق دیگران و برهم زدن مقیاس‌ها و میزان‌های اجتماعی و تجاوز به آبروی مردم رو آوردند و به جای اینکه دعوت پیامبرشان خطیب الانبیاء یعنی شعیب را لبیک بگویند به او گفتند:
| | در مورد قوم مدین هم در قرآن آمده است که حضرت شعیب نزدشان آمد و پس از سالها انذار و بشارت، آنان هدایت نیافتند و به عذاب الهی گرفتار شدند.<ref>آیات ۸۶ تا ۹۳ سوره اعراف</ref> |
| | |
| ۱. ای شعیب ما بسیاری از حرف‌های تو را نمی‌فهمیم (هود / ۹۱) ۲. ما تو را در میان خود ضعیف می‌یابیم (هود / ۹۱). ۳. اگر ملاحظه فامیل و اقرباء تو نبود تو را سنگباران می‌کردیم (هود / ۹۱). ۴. ای شعیب آیا نمازت به تو دستور می‌دهد که ما پرستش بت‌های مان را ترک کنیم (هود / ۸۷). این حرف‌ها و حرف‌های دیگری که گفتند همگی از لجاجت و جهل آنان حکایت می‌کرد و در اثر همین لجاجت در مقابل حق، آخر الامر دچار عذاب الهی شدند.
| |
|
| |
|
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
| {{مطالعه بیشتر}} | | {{مطالعه بیشتر}}{{پایان مطالعه بیشتر}} |
| | |
| == معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
| |
| ۱ـ قصه‌های قرآن، قنادی.
| |
| | |
| ۲ـ مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.
| |
| | |
| ۳ـ تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۶، ص۲۴۷.
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}} | |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |