انواع تلقین: تفاوت میان نسخه‌ها

تلقین سه قسم است که هر یک در جای مخصوص به خود خوانده می‌شود؛ تلقین اول هنگام جان دادن، تلقین دوم هنگامی که صورت جنازه را در قبر به خاک گذاشتند و سوم هنگامی که قبر را پوشانیدند.<ref>ر.ک: میر احمد نی ریزی، گفتگو پیرامون قبر، ص۱۳۷.</ref>

رسول خدا(ص) در بخشی از آخرین خطبه‌ی خود فرمودن که هرگاه نفس به این‌جا (با دست اشاره به گلو کردند) رسید و شخص در آن لحظه توبه کند، توبه‌ی او پذیرفته می‌شود.<ref>ر.ک: وسائل الشیعه، ج۲، ص۶۶۲ ـ ۶۶۸.</ref> بر همین اساس، در روایات سفارش شده به فرد در حال احتضار، توبه، استغفار، شهادتین،<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۳، ح ۶: «لا اله الّا اللّه و انّ محمداً رسول اللّه را تلقین کنید تا بمیرند».</ref> کلمات فرج<ref>کلمات فرج: «لا اله الّا اللّه العلیّ العظیم، لا اله الّا الحلیم الکریم، سبحان اللّه ربّ السموات السبع و ربّ الارضین السبع و ما بینهما و ربّ العرش العظیم و الحمد للّه ربّ العالمین»; الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۴، ح ۷ و ۹.</ref> و دعاهای دیگری<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۵، ح ۱۰.</ref> را تلقین کنید.

امام باقر(ع) توصیه کرده‌اند به مردگان خود، هنگام مرگ، شهادتین و ولایت را تلقین کنید.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۳، حدیث ۵.</ref>

وقتی صورت میت در خاک قبر گذاشته و قبر آماده ی پوشاندن شد. امام صادق(ع) فرمود:

آن گاه که میت را در لحد گذاشتی، دست بر شانه ی راست او بزن و بگو: «رضیت بالاسلام دیناً و بمحمّد(ص) نبیّا و بعلیّ(ع) اماماً و سمّ امام زمانه (اسم امام عصر میت را بگو).<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۹۶، ح۷.</ref>

وقتی تشییع کننده‌ها به سوی خانه برگشتند، یکی از نزدیکان با صدای بلند، کنار قبر بگوید: «ای فلانی، فرزند فلانی (نام شخص مرده و نام پدرش را بگوید) آیا هنگام جدایی از ما برعهد و پیمان خود بودی که همان شهادت به یگانگی خدا و بندگی و رسالت محمد(ص) و وصایت علی بود و ]شهادت به اینکه[ آنچه پیامبر(ص) آورده است همه بر حق بود و... .<ref>وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۶۳، ابواب دفن، باب ۳۵، ح ۱; و شیخ عباس قمی، منازل الآخره، ص۳۰ و ۳۱.</ref>