جن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

کلمهٔ «جن» در اصل به معنی چیزی است که از حسّ انسان پوشیده باشد. به عنوان مثال گفته می‌شود: «جنه اللیل» یا «فلما جنّ علیه اللیل» یعنی هنگامی که پردهٔ سیاهی شب، او را پوشاند. به همین جهت «مجنون» به کسی که عقلش پوشیده و «جنین» به طفلی که در رحم مادر پوشانده شده و «جنّت» به باغی که زمینش را درختان پوشانده‌اند، و «جنان» به قلب که در درون سینه پوشانده شده و «جنه» به معنی سپر که انسان را از ضربات دشمن می‌پوشاند آمده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، بی‌تا، ج۱۱، ص۷۹.</ref>

از آیات قرآن استفاده می‌شود، «جن» یک نوع موجود عاقلی است که از حس انسان پوشیده شده، و آفرینش آن در اصل از آتش یا شعله‌های صاف آتش است، و ابلیس نیز از همین گروه است. در این بخش به اوصاف جن از نظر قرآن پرداخته می‌شود:

۱ ـ جن موجودی است که از شعله‌های آتش آفریده شده، برخلاف انسان که از خاک آفریده شده است.<ref>الرحمن/ ۱۵.</ref>

۱۰ ـ خلقت آن‌ها در روی زمین قبل از خلقت انسان‌ها بوده است.<ref>حجر/ ۲۷.</ref>

این نکته نیز قابل توجه است که گاهی جن بر یک مفهوم وسیع‌تر اطلاق می‌شود که انواع موجودات ناپیدا را شامل می‌گردد، اعم از آن‌هایی که دارای عقل و درک باشند یا آن‌هایی که دارای عقل و درک، حتی گروهی از حیواناتی که با چشم دیده می‌شوند ولی در لانه‌ها پنهانند، تحت این معنا وسیع قرار می‌گیرند.