حرث در آیه ۲۰ سوره شوری: تفاوت میان نسخه‌ها

این نکته را نیز از آیه فوق می‌توان استفاده کرد که دنیا و آخرت هر دو نیاز به تلاش، سعی و کوشش دارد، و هیچ‌کدام بی‌زحمت و رنج به دست نمی‌آید، همانگونه که هیچ بذر و محصولی بی‌رنج و زحمت نیست، چه بهتر که انسان با رنج و زحمتش درختی پرورش دهد که میوه‌اش شیرین، همیشگی و برقرار باشد، نه درختی که زود خزان می‌شود و نابود می‌گردد.

«حرث» در لغت به معنای پاشاندن بذر در زمین و آماده کردن زمین برای کشت و زرع است، خود زمین و زراعت را نیز حرث گویند؛ «حرث» به معنای آباد کردن و ساختن نیز آمده است.<ref>رک: راغب اصفهانی، حسین، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن، ترجمه: غلامرضا خسروی حسینی، تهران، مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۴۶۵؛ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش، ج‏۲، ص۱۱۶.</ref>

مراد از اینکه فرمود: «وَ مَنْ کانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِی الْآخِرَه مِنْ نَصِیبٍ»؛ یعنی کسی که تنها نتائج دنیایی را در نظر دارد، و برای به دست آوردن آن می‌کوشد و می‌خواهد که نتیجه عملش در دنیا عایدش شود، نه در آخرت، ما آن نتیجه دنیایی را به او می‌دهیم و دیگر در آخرت بهره‌ای ندارد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۸، ص۵۷.</ref>

در نگرش قرآن کریم، دنیا پرستان به همه آرزوها و خواسته‌های خود نمی‌رسند؛ اینگونه نیست که خداوند متعال همه خواسته‌های دنیامداران را برآورده کند و جالب اینکه خداوند درباره آخرت‌گرایان می‌فرماید: «نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ‏»<ref>شوری/ ۲۰.</ref> «زراعت او را افزایش می‌دهیم» و از بهره‌ها و نعمت‌های مادی و دنیوی نیز بی‌نصیب نخواهند شد، اما درباره دنیاخواهان و افرادی که صرفاً برای رسیدن به نعمت‌های مادی و دنیوی تلاش می‌کنند و به فکر آخرت نیستند، با آوردن حرف «من» می‌فرماید: «مقداری از آنچه را که می‌خواهند به آنها می‌دهیم، اما در آخرت هیچ نصیب و بهره‌ای ندارند».

علامه طباطبایی نیز در ذیل این آیات می‌نویسد: خداوند در آیه قبلی به وضوح فرموده است؛ کسی که خواهان زراعت آخرت است، آن را با زیادتی به او خواهیم داد، ولی در این آیه به صورت مبهم می‌فرماید: و کسی که زراعت دنیا را بخواهد از آن به او می‌دهیم (نه همه آن را) و جمله «نؤته منها» به این نکته اشاره دارد که زمام امور به مشیت خواست خدا بستگی دارد؛ چه بسا به افرادی نعمت‌های فروانی می‌بخشد و برای عده‌ای دیگر اندکی از آن می‌دهد؛ چنان‌که در جای دیگر فرموده است: «مَنْ کانَ یُرِیدُ الْعاجِلَه عَجَّلْنا لَهُ فِیها ما نَشاءُ لِمَنْ نُرِیدُ».<ref>«هر کس دنیای نقد و عاجل را بخواهد ما نیز در دادن نتیجه عملش عجله می‌کنیم، و هر چه بخواهیم و به هر کس بخواهیم چیزی می‌دهیم». اسری/ ۱۸.</ref>

== منابع ==