۱۱٬۸۷۷
ویرایش
←بخشش گناهان تشییع‌کننده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
على(ع) در تشييع جنازه‌اى شنيد كه مردى مى‌خندد، فرمود: «گويى كه مرگ را در اين جهان براى ديگران رقم زده اند».<ref name=":1" /> سپس اخطار می‌دهد که این جنازه‌هایی که تشییع می‌شوند باز نمی‌گردند و ما نیز در این دنیا جاودانه نخواهیم بود.<ref name=":1">صبحي صالح، نهج البلاغة، حکمت ۱۲۲، ص۴۹۰.</ref> | على(ع) در تشييع جنازه‌اى شنيد كه مردى مى‌خندد، فرمود: «گويى كه مرگ را در اين جهان براى ديگران رقم زده اند».<ref name=":1" /> سپس اخطار می‌دهد که این جنازه‌هایی که تشییع می‌شوند باز نمی‌گردند و ما نیز در این دنیا جاودانه نخواهیم بود.<ref name=":1">صبحي صالح، نهج البلاغة، حکمت ۱۲۲، ص۴۹۰.</ref> | ||
== بخشش گناهان تشییع‌کننده == | == بخشش گناهان تشییع‌کننده و تشییع‌شونده == | ||
يكى از فوايد تشييع | يكى از فوايد تشييع جنازه را ثوابى دانسته‌اند كه نصيب شركت كنندگان مى‌شود.<ref>الانوار النعمانيه، ص۲۲۰.</ref> امام باقر(ع) نیز در روایاتی، چهار شفاعت را برای تشییع کننده دانسته‌اند.<ref>سفینة البحار و مدینة الحکم و الآثار نویسنده : القمي، الشيخ عباس جلد : 4 صفحه : 565</ref> و آورده که فرشتگان، به تشییع کنندگان وعده بهشت می‌دهند.<ref name=":0">الكافي (ط - الإسلامية)، ج3، ص: 172.</ref> | ||
هر | در روایت دیگری نقل شده که هر فردی، جنازه‌ى مؤمنى را تا دفن همراهى كند، خداوند در قيامت هفتاد فرشته را بر او می‌گمارد كه او را همراهى کرده و برايش استغفار كنند.<ref>محمد باقر مجلسى، زاد المعاد، ص۵۴ و ۵۵.</ref> | ||
امام باقر | امام صادق(ع) به صاحبان عزا توصیه کرده که دیگران را از مرگ میت با خبر سازند تا در تشييع جنازه حاضر شوند، بر او نماز خوانند و این‌گونه هم براى آنان اجرى حاصل شود و هم استغفار برای فرد مرده باشد.<ref>طبرسی، مكارم الأخلاق، ۱۴۱۲ق، ص۳۶۰.</ref> | ||
امام باقر(ع) در روایتی آورده‌اند که نخستين هديه به مومنی که فوت کرده وعده بهشت است و آمرزش هديه كسانى است كه او را تشييع كردند.<ref name=":0" /> | |||
در تشییع جنازه، اصل را بر ارزش انسانی نهاده‌اند، در منابع نقل شده جنازه‌اى را می‌بردند در حالی که پيامبر و اصحابش نشسته بودند. حضرت و يارانش از جا برخاستند تا جنازه را بردند. وقتی علت این‌کار را از پیامبر پرسیدند در حالی که اين جنازه‌ى یک يهودى بود، فرمود: «آيا انسان نبود».<ref>بحار الانوار، ج۱۸، ص۲۵۴.</ref> | در تشییع جنازه، اصل را بر ارزش انسانی نهاده‌اند، در منابع نقل شده جنازه‌اى را می‌بردند در حالی که پيامبر و اصحابش نشسته بودند. حضرت و يارانش از جا برخاستند تا جنازه را بردند. وقتی علت این‌کار را از پیامبر پرسیدند در حالی که اين جنازه‌ى یک يهودى بود، فرمود: «آيا انسان نبود».<ref>بحار الانوار، ج۱۸، ص۲۵۴.</ref> | ||